Τέσσερις ημέρες πριν εορτάσει την έναρξη των  ογδοηκοστών δευτέρων (82) γενεθλίων του, μετέστη από την πρόσκαιρην αυτήν ζωήν ο Πλοίαρχος Νικόλαος Ιακ. Λουδάρος.  Γεννήθηκε στην Χώρα Αμοργού  και νήπιον έχασε τον πατέρα του στον πόλεμον του1940. Η Μητέρα του Μαρία κατέβαλε τεράστιες προσπάθειες μέσα στην κατοχήν για την ανάστηση του μονάκριβου υιού της.

Μετά τις στοιχειώδεις σπουδές στην Αμοργόν ανεχώρησε και εγκατεστάθησαν στον Ασπρόπυργον, στο Κτήμα Βλαβιανού, όπου η Μητέρα του εργαζόταν σ’ αυτό. Κατώρθωσε να σπουδάσει τον υιόν της ο οποίος απεφοίτησε της Σχολής Εμποροπλοιάρχων και ανεδείχθη σε Πλοίαρχον ένθα και σταδιοδρόμησε επιτυχώς. Μετά από πολλά χρόνια στο Εμπορικόν Ναυτικόν, ήσκησε το επάγγελμά του στην Ακτοπλοΐαν στα Κυκλαδονήσια  όπου άφησε άριστον όνομα και ως Πλοίαρχος και ως Άνθρωπος. Συνταξιοδοτηθείς ως αεικίνητος που ήταν δεν έμεινε με σταυρωμένα χέρια.  ΄Ανοιξε εστιατόριον στην παραλίαν Ασπροπύργου και στην Χώραν Αμοργού. Όπως φαίνεται δεν πήγε καλά και του λοιπού ησχολήθη με την αγροτικήν ζωήν στο Κτήμα Βλαβιανού.

Απέκτησε τέσσερα παιδιά.

Πρόκειται για χαρισματικόν άτομον. Από τα σχολικά χρόνια ήταν ο πιο αγαπητός μεταξύ των μαθητών και αργότερα στην Κοινωνίαν έχαιρε της απολύτου εκτιμήσεως όλων. Γελαστός, χαμηλόφωνος, πράος. Ήταν μία αγγελική ύπαρξη. Όσοι τον γνώριζαν ελυπήθησαν σφόδρα για την αδόκητην απώλειάν του.

Αδελφόφιλε Νίκο

Ήσουν ο πρώτος φίλος μου από το Δημοτικόν Σχολείον και η στενή αυτή φιλία διήρκεσε 74 συναπτά  έτη χωρίς διακοπήν. Μας την έκοψε  βιαίως ο ανίκητος νόμος της φύσεως, αλλά επιφανειακώς γιατί στην ουσία αυτή παραμένει άφθαρτος. Την αλληλογραφίαν σου την έχω ως έντονον  βήμα κοινού διαλόγου. Λυπήθηκα σφόδρα, αλλά θεωρώ ότι σε ακούω πάντα γελαστόν. Η ανάμνηση σου θα είναι διαρκής και  έντονος. Προσπαθώ να ξεχάσω τους φυσικούς Νόμους και παρά το αδύνατον, το επιτυγχάνω.  Η έντονος και αέναος  ανάμνηση των προσφιλών εξαρτάται από αυτούς που δεν παύουν να τους  αγαπούν, οπότε παραμένει διαρκώς παρούσα.

Τους οικείους συλλυπούμαι βαθύτατα και έσω σίγουρος και υπερήφανος ότι ουδείς θα σε ξεχάσει ποτέ.

Μιχαήλ Στρατουδάκης