Ο Μιχαήλ Ι. Στρατουδάκης γεννήθηκε στην Αμοργόν Κυκλάδων το 1940. Δημοτικόν Σχολείον και δύο τάξεις του Ημιγυμνασίου (αυτό υπήρχε τότε), τελείωσε στο Νησί, με έναν διδάσκαλον για όλες τις τάξεις του Δημοτικού και έναν καθηγητήν για τις δύο τάξεις του Γυμνασίου διδάσκοντα όλα τα μαθήματα! Συνέχισε στο «Οκτατάξιον Γυμνάσιον Αρρένων Σύρου», όπου οι γνώσεις που έλαβε ήταν εξαιρετικώς εκτεταμένες σε όλους τους τομείς του επιστητού, δεδομένου ότι το Γυμνάσιον αυτό ήταν από τα πλέον άριστα, αυστηρά και επαρκώς επανδρωμένα ανά την Ελλάδα.
Ακολούθως εισήλθε με διακεκριμένην σειράν στην ΠΑΣΠΕ (Πάντειον Πανεπιστήμιον). Κατά την διάρκειαν των σπουδών του ειργάζετο σε οικοδομικήν εταιρείαν, ενώ λόγω της ενασχολήσεώς του με τα γράμματα έγινε εν τω μεταξύ μέλος της Ενώσεως Νέων Ελλήνων Λογοτεχνών (ΕΝΕΛ), της οποίας διετέλεσε Γενικός Γραμματέας και Έφορος. Αφορμήν για την εγγραφήν στην εν λόγω Ένωση, ήταν η στήλη κριτικής βιβλίου στην εφημερίδα «Ο Κόσμος του Βιβλίου» της οποίας ήτο Διευθυντής Συντάξεως και κύριος αρθρογράφος, σχολιαστής, σελιδοποιός κ.λπ. από τον Δεκέμβριον του έτους 1969 έως τον ίδιον μήνα του 1973.
Το 1976 κατόπιν προτροπής του Ντίνου Βλαχογιάννη, συμμετείχε στα ιδρυτικά μέλη της «Εταιρεία Τέχνες, Επιστήμες, Γράμματα» και εν συνεχεία, στο Διοικητικόν Συμβούλιον έλαβε το αξίωμα του Ειδικού Γραμματέως. Πρόκειται για σπουδαίον Σωματείον το οποίον δυστυχώς είχεν ολιγοετή επιβίωση.
Μετά από αναλήψεις εκδόσεως διαφόρων εντύπων παγιοποίησε την επαγγελματικήν του εργασίαν στην 15νθήμερην εφημερίδα «Δημοτικός και Κοινοτικός Τύπος», η οποία συν τω χρόνω έγινε μοναδική και κυρίαρχος στον χώρον της Τοπικής Αυτοδιοικήσεως σ’ ολόκληρην την Ελλάδα. Ήταν ο ιδρυτής, ο κύριος συντάκτης και υπεύθυνος, πλέον της τριακονταπενταετίας, από τον Νοέμβριον του 1971 έως τον Μάϊον του 2007. Μετά την συνταξιοδότησήν του δεν έπαυσε να αρθρογραφεί στην εν λόγω εφημερίδα, μέχρι την διακοπήν της το έτος 1910, λόγω ανυπαρξίας πιστώσεων, παρά τις τεράστιες οφειλές προς αυτήν. Χιλιάδες άρθρα, σχόλια, αναλύσεις, επίκαιρες ειδήσεις, έρευνες, συνεντεύξεις, κριτικές κ.λπ. έχουν δει το φως της δημοσιότητος απ’ αυτές τις στήλες, υπέρ Υπαλλήλων και Αιρετών ΟΤΑ, αλλά και υπέρ της Δημοσίας Διοικήσεως, η οποία πολλάκις έφευγε από τον ιδανικόν δρόμον. Στην ιδίαν επιχείρηση (Εκδόσεις Ν. Παπανικολάου Α.Ε.) ανέλαβε ως υπεύθυνος και την ημερησίαν Οικονομικήν εφημερίδα «Γενική Δημοπρασιών» και ολίγον αργότερα την μηνιαίαν «Συνταξιοδοτική» αντικείμενον της οποίας είναι η ενημέρωση των Συνταξιούχων υπαλλήλων ΟΤΑ, οι οποίοι διάσπαρτοι καθώς ευρίσκονται στην Ελλάδα δεν είχαν μέσον ενημερώσεως, ούτε βήμα προβολής των πολυπληθών αιτημάτων τους.
Επί μίαν δεκαετίαν είχε αναλάβει την εφημερίδα «Οινούσσαι», την οποίαν εξέδιδε ο «Σύλλογος Φίλοι Οινουσσών». Οι εφοπλιστές της Αιγνούσσας έδιδαν μεγάλην σημασίαν σ’ αυτήν την εφημερίδα γιατί ήταν το μοναδικόν μέσον ενημερώσεως δι’ όλα τα συμβαίνοντα στο νησί και βήμα προβολής του συνόλου των ενεργειών τους. Αυτονόητον ότι η ευθύνη ήταν τεραστία.
Στα φοιτητικά του χρόνια προσέφερε τις υπηρεσίες του, δημοσιογραφικές και μη, για την έκδοση της εφημερίδος του «Συνδέσμου Αμοργίνων» «Αμοργός» μια σημαντική έκδοση για το Νησί και σήμερα δυσεύρετη.
Το 1974, με την επάνοδον της Δημοκρατίας στον τόπον, ανάλαβε την σύνταξη της Εφημερίδος «Αμοργιανοί Αντίλαλοι», της οποίας ιδιοκτήτης και εκδότης ήταν ο Μιχαήλ Κ. Γεράκης από την Χώραν. Η συνεργασία κράτησε δύο χρόνια, γιατί εν συνεχεία, από το 1976 εκδίδει μόνος του την τοπική εφημερίδα «Αμοργιανά νέα», σημαντικόν βήμα προβολής και διεκδικήσεως των αιτημάτων και αναγκών του Νησιού, αλλά και βήμα αξιολόγου πνευματικής προσφοράς.
Από τον Δεκέμβριον 1998 έως τον Ιανουάριον 2001 εξέδιδε την εφημερίδα «Παραλιακή» όργανον προβολής αιτημάτων των κατοίκων του Δήμου Παραλίας Αχαΐας.
Ασχολήθηκε παραλλήλως με την επιμέλεια εκδόσεως συγγραμμάτων. Έχει επιμεληθεί την έκδοση πολλών βιβλίων όπως «Άπαντα Κρυστάλλη» τόμοι δύο, «Άπαντα Παπαδιαμάντη» τόμοι τέσσερις, με εκτενή εισαγωγικά σημειώματα, «ΑΜΟΡΓΟΣ» (πρακτικά Α΄ Παναμοργιανού Συνεδρίου, του οποίου ήταν εμπνευστής και οργανωτής με τον Μηνάν Λαμπρινίδην, μερικά τεύχη του ετησίου περιοδικού «Αμοργιανά», εκδόσεως « Συνδέσμου Αμοργίνων», «Τα Μαθηματικά και η Νόηση», «Ματιές στο Σύμπαν», «Κριτική στην αποδεικτική μέθοδο των Μαθηματικών προτάσεων» του Συγγραφέως – Μαθηματικού Γεωργίου Θ. Πρασίνου, πολλά έργα του ποιητού Χρήστου Πύρπασου, του Δρ Νομικής Κων/νου Χιώλου, «Παρακατιανοί και προνομιούχοι» του Σταύρου Σταυριανάκου, έργα του Λουκά Σίμου και δεκάδες άλλα. Έχει δημοσιεύσει σε εφημερίδες, κριτικές για εκατοντάδες βιβλία και έχει αποσπάσει τα συγχαρητήρια πολλών από τους συγγραφείς εγγράφως.
Μέλος σε πολλά επιστημονικά, επαγγελματικά και τοπικά σωματεία όπως του Συλλόγου Αποφοίτων ΠΑΣΠΕ, του Ευρωπαϊκού Συνδέσμου (Μέλος Δ.Σ.), της Ενώσεως Νέων Ελλήνων Λογοτεχνών, (Γεν. Γραμματεύς), Ιδρυτικόν Μέλος και ειδικός Γραμματεύς στν λογοτεχνικήν οργάνωση «Εταιρεία-Τέχνες- Επιστήμες- Γράμματα», Ιδρυτικόν Μέλος της Ενώσεως Κυκλαδικού Τύπου (ΕΚΥΤ) και Μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου και, από τα τοπικά έχει διατελέσει απλούν Μέλος, Γενικός Γραμματέας και Αντιπρόεδρος στον «Σύνδεσμον Αμοργίνων», με συνολικήν θητείαν ως αυτήν την στιγμήν, 55 ετών, την Ένωση Αιγιαλιτών, την Ένωση Κυκλαδιτών Δυτικής Ελλάδος και άλλα. Τον Μάρτιον του 2017, κατόπιν επιμορφωτικού προγράμματος ανεκηρύχθη «Μέντωρ της Κοινωνικής Οικονομίας».
Στον συγγραφικόν τομέα, έχει συγγράψει 6 βιβλία, Βοτανολογικά, Οικονομικά, Γλωσσικά.
Υπέβαλε αίτηση για κατάκτηση του Ρεκόρ Γκίννες, έλαβε αριθμόν Μητρώου, είχε τρίμηνον αλληλογραφίαν και υπογραφήν συμφωνιών με τους υπευθύνους, αλλά τελικώς δεν ενεκρίθη το αίτημα, με αβάσιμα καθ’ ημάς επιχειρήματα.
Στόχος του η προβολή, ανάπτυξη και εξέλιξη της Αμοργού. Για τις θέσεις δε αυτές, έχει καταβάλει γιγαντιαίες προσπάθειες και θυσίες, αλλά όλα προσκόπτουν στην μικροπολιτικήν και ανευθυνότητα των αρμοδίων φορέων. Βλέπουν την Αμοργόν ως ανεξάντλητην πηγήναπορροφήσεως πιστώσεων, αλλά αδιαφορούν στην συνέχειαν, με κάθε είδους νομιμοφανείς δικαιολογίες, σε βάρος της προόδου του Νησιού. Αντίδραση καμμία. Και το ολέθριον κακόν διαιωνίζεται!!
Έγγαμος με την Θεώνη Σγάρτσου – Μακρή, έχουν αποκτήσει τρία τέκνα.