Αρχείο κατηγορίας Ειδήσεις

Τα άρθρα αυτής της κατηγορίας περιέχουν ειδήσεις και νέα.

ΑΝΤΩΝΙΟΣ Μ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΣ

Ο Τσαγκάρης έφυγε. Ήταν η απόλυτη προσαγόρευση του Αντωνίου Μάρκου Γιαννακού ο οποίος έφυγε από κοντά μας στις 14 Σεπτεμβρίου τ.έ. σε ηλικίαν 87ετών.

Άνθρωπος δραστήριος, αεικίνητος, ωκύπους, απασχολούμενος εκτός από το επάγγελμά του και με τους κήπους και τα λοιπά οικιακά θέματα. Στην κοινωνίαν ήταν «συντρέχτης» ήτοι έτρεχε και βοηθούσε τους πάντες αν είχαν  χειρονακτικήν ανάγκην στην εργασίαν τους ή σε κάποιον τεχνικόν τους έργον. Εύχαρις και καλομίλητος στις συζητήσεις προσείλκυε πάντα πολλούς γύρω του.

Στο κέντρον της Χώρας είχε το υποδηματοποιείον του, ένα μικρόν δωμάτιον, αλλά με μεγάλην «καρδιά» και μεγάλες εξυπηρετήσεις. Εξυπηρετούσε αμέσως τους πάντες και συχνά στα «μπαλώματα» υποδημάτων δεν έπαιρνε χρήματα, όταν σήμερα για την πιο ασήμαντη εξυπηρέτηση οι διάφοροι   «μαστόροι» σου παίρνουν από 2 ευρώ το ολιγώτρον! Αν πληρωνόταν ο Τσαγκάρης στα μικρομπαλώματα θα είχε εισπράξει αρκετά χρήματα!

Το «σκυτοτομείον» όπως το αποκαλούσε Ελληνιστί, ήταν κέντρον μονίμων επισκεπτών. Πάντα είχε επισκέπτες ανεξαρτήτου ώρας.  Εκεί ελύοντο όλα τα θέματα του Νησιού και της Ελλάδος! Γι’ αυτό  προεπεκλήθη  «Η Βουλή των Ελλήνων». Έξω από αυτό συχνά διήρχετο όταν ευρίσκετο στην Αμοργόν, ο Μακαριστός Πατριάρχης Αλεξανδρείας Παρθένιος, ίστατο στην εξωθύραν έλεγε καλημέρα και προχωρούσε. «Η Βουλή» ήταν αγαπητή στους πάντες. Τόσον πολύ, ώστε προσείλκυσε στα ένδον της  με την πάροδον του χρόνου και τον Πατριάρχην! Ο απλός αυτός Άνθρωπος εκάθητο σε καναπέ που δεν είχε στρώμα αλλά ένα χράμι. Και όμως ήταν ευχαριστημένος. Άκουγε τις γνώμες όλων και συζητούσε με τους πάντες  «ωσεί φίλος»!!! Οσφραίνετο επ’ αρκετόν την δερματίλαν και δεν δυσανασχετούσε καθόλου.

Σε κάποιαν στιγμήν οι άθλιοι εφοριακοί  επέβαλαν στον Τσαγκάρην, μεγάλον φόρον για υπερκέρδη! Σχολίασα το γεγονός στην εφημερίδα μου «Αμοργιανα νέα» της οποίας παραλήπτης ήταν και ο Πατριάρχης, ανέγνωσε το δυσάρεστον, στενοχωρήθηκε και μου απήντησε δι επιστολής ότι πιστεύει να διευθετηθεί το θέμα και η « Βουλή» να μη κλείσει!

Αυτό το κύρος είχε το Τσαγκαράδικον, κάτι που δυσκόλως συμβαίνει ακόμα και σε επίσημα Γραφεία!

Ο Αντώνης ήλθε σε γάμον με την Δήμητραν, ευγενεστάτην κυρίαν η οποία  δυστυχώς απήλθε προ ολίγου  και, απέκτησαν δύο τέκνα τον Αρτέμιον  Ιερέαν στην Αγίαν Ειρήνην Αθηνών και την Ευαγγελίαν Νοσηλεύτριαν στο Νοσοκομείον Αμοργού! Δύο παιδιά διαμάντια. Δύο πρόσωπα τα οποία τιμούν την Χώραν ήτις έχει να επιδείξει δεκάδες  ευγενών πολιτών.

Αείμνηστε φίλε Αντώνιε

Δεν έφυγες από την μνήμην κανενός γιατί όλοι θα σε θυμόμαστε πάντα σαν ένα ευχάριστον χαρακτήρα και έναν άριστον οικογειάρχην, αλλά και ένα μέλος αξιόλογον στην Κοινωνίαν.

Η μνήμη σου θα είναι αιωνία.

Στα τέκνα σου εκφράζομεν τα βυσσόθεν συλλυπητήρια.

Μιχαήλ Στρατουδάκης

 

Αμοργιανά Πένθη Νικολαος Σ.Νικητίδης

Ο εξ Αμοργού Δημοσιογράφος Νικόλαος  Σταματίου Νικητίδης (του Νικόλα του Μυλωνά από την Χώραν εγγονός) έφυγε από την ζωήν στις 9 Σεπτεμβρίου, σε ηλικίαν 77ετών. Είχε εργασθεί σε Αθηναϊκές εφημερίδες ως συντάκτης και ως υπεύθυνος ακολούθως  δε και με δικές του ολοσέλιδες στήλες, απ’ όπου καυτηρίαζε την πολιτικήν  πραγματικότητα αλλά και έδινε σκέψεις και προτάσεις για κοινωνικά θέματα που πρέπει να ασχοληθεί η κυβέρνηση. Είχε δε και ειρωνικές- ευθυμογραφικές αναφορές που προκαλούσαν αίσθηση.

Ήταν συγγραφέας αλλά και άριστος φωτογράφος.

Έχει συντάξει σπουδαίαν και μοναδικήν μελέτην για την βιοποικιλότητα της Αμοργού και έχει διασώσει την πλουσίαν και θαυμαστήν χλωρίδα του νησιού. Κυκλοφορεί σε ψηφιακήν μορφήν

Για να χρησιμοποιήσω τα λόγια του Δημάρχου Ε. Καραΐσκου «Ο Νίκος Νικητίδης είναι ένας σύγχρονος ερευνητής – μελετητής που αφήνει μια πολύτιμη παρακαταθήκη για την ιστορική και πολιτιστική συνέχεια της Αμοργού. Με τα κείμενα, τις φωτογραφίες και την ιστορική του έρευνα δημιουργεί ένα πλούσιο αρχειακό υλικό που πρέπει να αξιοποιηθεί ως γνώση στις επόμενες γενιές».

Ήταν  κάτοχος και έμπειρος της ηλεκτρονικής τεχνολογίας και η εταιρεία Κόκκαλη τον είχε προσλάβει ως Διευθυντικόν στέλεχος.

Μέσα στον τεράστιον επαγγελματικόν του φόρτον εύρισκε την ευκαιρίαν για  την έκδοση της μηνιαίας τοπικής εφημερίδος «Το Κάστρο της Αμοργού», όπου οι καταχωρίσεις, οι ιστορικές έρευνες το πλούσιον φωτογραφικόν υλικόν ήταν εντυπωσιακά και άφησαν εποχήν. Η έκδοση αυτή έγινε από αγάπην προς την Αμοργόν.

Αγαπητέ φίλε Νίκο

Θα σε θυμώμαστε όχι μόνον από τα σπουδαία έργα σου αλλά και από τον απλούν και γελαστόν χαρακτήρα σου, το άδολον και πρόσχαρον όπως του αειμνήστου παππού σου, του αγαπητού Νικόλα του Μυλωνά!

Θα τον συναντήσεις  και θα ευτυχείτε.

Αιωνία η Μνήμη σου.

Μιχαήλ Στρατουδάκης

Αμοργινος Προεδρος Εφετων

Διακρινόμενος πάντοτε δια την Νομικήν του κατάρτιση  και ακολουθών πιστώς τον όρκον περί αδεκάστου Δικαιοσύνης, έλαβε την δικαίωση που  επαξίως του ανήκε και προήχθη σε Πρόεδρον Εφετών ο εκλεκτός Αμοργίνος Πέτρος Δημητρίου Πρέκας.  Μεγάλη τιμή δια την Αμοργόν. Του ευχόμεθα εγκαρδίως  και Πρόεδρος Αρείου Πάγου.

Ειλικρινέστατα συγχαρητήρια.

Μιχαήλ Στρατουδάκης

Ελληνικον Λεξιλογιον

Η Ελληνική Γλώσσα παραδόξως και αδικαιολογήτως υφίσταται συνεχείς «περιτομές» και αλλοιώσεις, κάτι που κρίνεται απαράδεκτον και μάλλον απρεπές για την κυρίαρχον Γλώσσαν επί της Υφηλίου, αλλά και Μητέραν πασών των Γλωσσών. Και  η φθορά γίνεται στην χώραν που γεννήθηκε και υφίσταται πλέον των 6.000 ετών! Παράδοξον και ανερμήνευτον! Καμμία Γλώσσα ανά την οικουμένην δεν αλλάζει το όνομά της και δεν αποποιείται μέρος των λέξεών της. Το αντίθετον ακριβώς συμβαίνει. Υπερασπίζονται με σθένος την Γλώσσαν τους. Και επαίρονται δι’ αυτήν.

Η Ελληνική Γλώσσα υφίσταται συνεχώς αλλαγές. Οι αναφερόμενες Δωρική, Αττική, Ιωνική, διάλεκτοι τοπικοί, που χρησιμοποιούντο κατά την αρχαιότητα, δεν ήσαν τίποτε άλλο, ειμή μέρος του κεντρικού  κορμού της Γλώσσης που χρησιμοποιούμεν αδιαλείπτως μέχρι  σήμερα χωρίς φυσικά αυτές να έχουν αφανισθεί. Ακολούθως  μέρος αυτής έλαβε διαφόρους ονομασίας, όπως Μεσαιωνική, Βυζαντινή, Καθαρεύουσα, Νεοελληνική, Δημοτική,  Καθομιλουμένη. Και ευκόλως θα πιστέψει κάποιος ότι  το Λεξιλόγιον μας είναι αυτό που ομιλείτο κατά περίπτωση  και οι λοιπές λέξεις οι μη χρησιμοποιούμενες  έφυγαν, χάθηκαν από το Λεξιλόγιον. Ευτυχώς δεν είναι έτσι. Τίποτε δεν χάθηκε, Καμμία λέξη δεν είναι σε αχρησία, απ’ αυτές που χρησιμοποιούσε ο Όμηρος και όλοι οι μετέπειτα Φιλόσοφοι, Ρήτορες και παντού αγορητές. Πάντες οι ομιλούντες Ελληνιστί. Και στις περιπτώσεις των χαρακτηρισμών της Γλώσσης μας που προανεφέραμεν, δεν απέλειψε καμμία λέξη του αυτοτελούς Ελληνικού Λεξιλογίου. Και σήμερα ομιλούνται οι λέξεις όπως τις ανέφερεν ο Όμηρος και οι μετέπειτα Αρχαίοι  Έλληνες, αυτούσιες ή με μικράν παραλλαγήν. Ο Αισχύλος στις τραγωδίες του χρησιμοποιούσε λέξεις πολύ αρχαιότερες και μη σε συχνήν χρήση. Σχεδόν ξεχασμένες. Το αυτό και ο Θουκυδίδης. Θα πρέπει να λεχθεί ότι οι δύο αυτοί Αρχαιοέλληνες χρησιμοποιούσαν «Νεοελληνικήν» Γλώσσαν; Θα ήταν αστείον. Η περίπτωση του Αισχύλου ισχύει και σήμερα. Δεν υπάρχει Νεοελληνική Γλώσσα αλλά μια και η αυτή ομιλουμένη και σήμερον αμετάβλητος, αδιαίρετος, πάντα σύγχρονη και ζώσα.

Λέξεις μη σε χρήση Ερμηνεία Σημερινή  ευρεία χρήση
Άγχω Σφίγγω Αγχόνη
Αεί Πάντοτε Αείμνηστος
Αιδώς Ντροπή Αναιδής
Άλγος Πόνος Ανάλγητος
Αλέξω Εμποδίζω Αλεξίπτωτον, Αλεξήλιον
Αλωτός Κατακτημένος Αιχμάλωτος Ευάλωτος
Αμβλίσκω Αποβάλλω Άμβλωσις
Αμέλλητος Μη αναβληθείς Αμελλητί
Αμφίεσις Ένδυση Άμφια,   Μεταμφιεσμένος
΄Ανθος Λουλούδι Ανθοκόμος
Αντάω Συναντώ Αντάμα
Άρουρα Γη Αρουραίος
Άρτος Ψωμί Αρτοποιείον
 Αυδή Φωνή Άναυδος, Απηύδησα
Αυλός Σωλήνας Υδραυλικός
Άχθος Βάρος Αχθοφόρος
Βίος Ζωή Βιοπορισμός, Αντιβιωττικόν
Βούλησις Θέλησις Άβουλος
Βούς Βόδι Βουστάσιον
Βρύχια βαθιά νερά Υποβρύχιον
Βύρσα Δέρμα Βυσοδέψης
Γλυφίς Χαραματιά στην άκρη βέλους Οδοντογλυφίς
Δαίτα Φαγητόν Συνδαιτημών
Δάω Μανθάνω Αδαής
Δεκάζω Δωροδοκώ Αδέκαστος
Δέξις Υποδοχή Δεξίωση
Δέρη Λαιμός Περιδέραιον
Δέρκομαι Βλέπω Οξυδερκής
Δορά Δέρμα Υποδόριος Εκδορέας
Δόρπον Γεύμα Επιδόρπιον
Δύω Βυθίζω Ένδυμα
Δωμώ Κτίζω  Δωμάτιον, Οικοδομώ
Έδω Τρώγω Εδώδιμος, Έδεσμα
Έθω Συνηθίζω Ειωθότα
Ειρμός Σειρά Συνειρμός
Έλαιον Λάδι Ελαιουργείον Ελαιώνας
Ένδον Μέσα Ενδοχώρα
Ένδυμα Ρούχον Ενδύω
Έρανος Γεύμα με τα ίδια φαγητά ΄Ερανος
Έριον Μαλί Εριουργία
Ερυθρός Κόκκινος Υπέρυθρος Ερυθρός Σταυρός
Εστίασις Γεύμα  Εστιατόριον Συνεστίασις
Εύδω Κοιμάμαι Καθεύδω
Ευνάζω Αποκοιμίζω Κατευνάζω
Ηβώ Γίνομαι νέος Έφηβος
Ήπαρ Συκώτι Ηπατοπάθεια
Θαμά Συχνά Θαμώνες
Θήρα Κυνήγι Λαθροθήρας
Θήρα Πόρτα Παράθυρον, Θυρωρός
Ίππος Άλογον Ιππασία
Ιχθύς Ψάρι Ιχθυοπωλείον
Κάματος Κόπος Μεροκάματον
Κάτοπτρον Καθρέπτης Αντικατοπτρισμός
Κέλλω Οδηγώ πλοίον στην Ξηράν Βουκόλος
Κέρμα Κομμάτι Κατακερματίζω
Κήδος Φροντίδα Κηδεμών, Κηδεία
Κλίνη Κρεβάτι Κλινήρης,Κλινισκέπασμα
Κλύδων Τρικυμία Κλυδωνισμός
Κλώ Σπάζω Αντανακλώ
Κομώ Περιποιούμαι Ανθοκόμος, Νοσοκόμος
Κορέω Φροντίζω Νεωκόρος
Κόσμος Στολίδι Διακομώ,Κόσμημα
Κύβος Ζάρι Διακυβεύω
Κύλιξ Ποτήρι Κυλικείον
Κυνώ Φιλώ Προσκηνώ
Κώπη Κουπί Κωπηλάτης Κωπηλασία
Λας Πέτρα Λατομείον
Λαπάρα Κοιλία Λαπαροσκόπησις
Λάχος Κλήρος Λαχείον
Λαγχάνω Κερδίζω Λαχνός, Λαχείον
Λέχος Κρεββάτι Λεχώνα
Λοχώ Παραμονεύω Ελλοχεύω
Λύκη Φως Λυκόφως, Λυκαυγές
Λύμα Βρωμιά Λύματα
Λώπη Ιμάτιον, Τσέπη Λωποδύτης
Μέθη Οινοπνευματώδες Μεθυσμένος
Μετεωρία Ύψωμα Μετέωρα,Μετεωρολογία
Μιαίνω Λερώνω Μιαρός, Μίασμα
Μοιχώ Διαφθείρω Μοιχία
Μύω Κλείνω Μύωψ
Ναίω Κατοικώ Μετανάστης
Ναύς Πλοίον Ναυπηγείον,  Ναυτία
Νάω Τρέχω Αέναος, Νάμα
Νείκος  Διένεξις Φιλονικία
Νέμω Διανέμω  Διανομέας
Νήφω Συγκρατούμαι Νηφάλιος
Νήχω Κολυμβώ Νήσσα
Νόστος Επιστροφή Παλινόστηση,Νοσταλγία
Οίδα Γνωρίζω Είδησις
Οιδώ Έχω Πρήξιμον Οίδημα
Οικία Σπίτι Ένοικος, Κάτοικος, Οικόσημον
Οίνος Κρασί Οινολόγος, Οινοποιΐα
Ολισθηρός Γλιστερός Κατολισθησις
Όνος Γαϊδούρι Ημίονος
Οπτίλος Οφθαλμός Οπτασία,Οπτικός
Όρνις Κότα Ορνιθώνας
Όρος Βουνό Ορειβάτης
Ουρίζω Οδηγώ επιτυχώς Ούριος
Όφλησις Χρέος  Εξόφλησις
Οψωνέω Αγοράζω Ψωνίζω
Ού Όχι Ούτε
Οφθαλμός Μάτι Οφθαλμίατρος
Όψον Βλωμός Οψώνιον
Πάλαι Προ καιρού Παλαίμαχος
Πάλλαξ Νεαρός Παλληκάρι Παλλακίδα
Πάσσω Ραντίζω Πασπαλίζω
Πατήρ Πατέρας Πατροκτόνος
Πέδη Δέσιμον Χειροπέδες,Τροχοπέδη
Πέδον Έδαφος Οικόπεδον Στρατόπεδον
Πέλωρ Γιγάντιος Πελώριος
Πήδος Το πλατύ μέρος της κώπης Πηδάλιον
Πιδύω Αναβλύζω Πίδαξ
Πόντος Θάλασσα Ποντοπόρος
Πόρος Πέρασμα Πορεία, Εύπορος
Πόρπαξ Λαβή ασπίδος Πόρπη
Πούς Πόδι Δίπους
Πράττω Εκτελώ Πράκτορας
Πύξ Γροθιά Πυγμάχος
Πύρ Φωτιά Πυροσβέστης ,Πυρκαγιά
Πωλώ Πουλώ Ανθοπώλης, Κρεοπώλης
Ράσσω Ρίπτω Ρίψασπις
Ρέζω Πράττω Εργάτης
Ρίς Μύτη Ρινορραγία
Ρύπος Βρωμιά Ρυπαίνω
Ρωμβομώ  Περιστρέφομαι  Ρόμβος
Ρώσις Δυνάμωμα Ανάρρωσις
Σάττω Φορτώνω Σάγμα
Σέβω ΣέΒομαι Σέβας
Σειρίς Λωρίς Υφασματίνον Σειρίτιον
Σκαίρω Πηδώ Σκάρος
Σοβώ Φοβίζω Αποσόβησις
Σφύζω Πάλλομαι Ασφυξία
Ταγεύω Ηγεμονεύω Ταγός
Τάπης Χαλί Ταπητουργία
Τέγγω Μαλακώνω Άτεγκτος
Τείρω Αφανίζω Τερηδών
Τετρώνω Τρυπώ Διάτρητος
Τήλε Μακριά Τηλεόραση, Τηλέφωνον
Τιθασός Ήμερος Τιθασεύω
Τίσις Τιμωρία Έκτισις
Τύμβος Τάφος Επιτύμβιος Τυμβωρύχος
Ύδωρ Νερό Ύδρευση, Υδραγωγείον
Ύλη Δάσος Υλοτόμος
Υπόδημα Παπούτσι Υποδηματοποιείον
Φάος Φως Φαεινήν Ιδέα
Φερνή Προίκα Πολύφερνη
Φιάλη Μπουκάλι Εμφιάλωση
Φορβώ Τρέφω Φορβάς
Φρήν Λογική Φρενοκομείον
Φυρώ Αναμιγνύω Φύραμα
Φώγω Ξεροψήνω Φρύγανον
Χαίνω Ανοίγω το στόμα Χάνος
Χείρ Χέρι Χειρουργός
Χθών Γη Υποχθόνιος
Χόλος Πίκρα, Θυμός Χολωμένος
Ωόν Αυγόν Ωοθήκες

Αυτούσιες Ομηρικές και Αρχαιοελληνικές λέξεις υπάρχουν άφθονες στην Αμοργόν, (όπως αποδεικνύεται στο «Λαογραφικόν Λεξικόν της Αμοργού» του Μιχαήλ Στρατουδάκη). Μέγα μέρος της τοπικής προφοράς προδίδει το λεξιλόγιον του Ομήρου και των λοιπών Αρχαίων Ελλήνων. Οίον.
Απύρι (αθροιστικόν α + πύρ) = δάδα υφασμάτινη, Λακανίδι από το λεκανίδιον λεκάνη, Αδράχνω = πιάνω από το δράττομαι, Σωπίνω = εισχωρώ από το έσω + πίνω, Αφάνιος = άφαντος από το στερητικόν α + φαίνω, Φάωσα = ασθένεια από το φαίω = τρώγω. Τουμπανάς από το τύμπανον, Φελώ = αξίζω από οφελώ, Βόθωνας = χαώδες υπόγειον χάραμα, από το βόθυνος των Αρχαίων, Σίχλα = κουβάς αντλήσεως ύδατος από πηγάδια. Στους Αρχαίους Σίγλος, Υνί και σήμερα έτσι όπως το αναφέρει ο Ησίοδος, Βασκαίνω αυτούσιον μέχρι σήμερα, Αήρ σήμερα αέρας, Βοτρυδόν σήμερα βοτρίδα, Βουκέντρι στους Αρχαίους βούκεντρον, Βουστάσιον αμετάβλητον και σήμερα, Επιβήτωρ αμετάβλητον μέχρι σήμερα, Οδός, αμετάβλητη μέχρι σήμερα, Σφύρα λωρίδα γής κατά την σποράν. Την αναφέρει ο Αριστοτέλης και λέγεται και σήμερα αυτουσία στο Νησί, Δικέλλι = σκαπτικόν εργαλείον οι Αρχαίοι το έλεγαν Δικέλλα. Και χιλιάδες άλλες λέξεις υπάρχουν στο Αμοργιανόν Λεξιλόγιον το οποίον δεν διαφέρει από το Αρχαιοελληνικόν. Επομένως η Ελληνική Γλώσσα ομιλείται ευρέως και ανέτως μέχρι σήμερα, ασχέτως αν δεν αντιλαμβανόμεθα ότι τις ίδιες ακριβώς λέξεις έλεγε και ο Όμηρος και όλοι οι μετέπειτα Αρχαιοέλληνες. Δεν άλλαξε τίποτε. Γενική διαπίστωση, ότι σήμερα ομιλούμεν την λεγομένην Αρχαίαν Ελληνικήν και δεν το γνωρίζομεν. Δεν το έχομεν συνειδητοποιήσει. Επομένως ομιλούμεν συμφώνως με το Ελληνικόν Λεξιλόγιον το οποίον είναι ένα και το αυτόν διαχρονικώς, ενιαίον και αδιαίρετον αλλά και αμετάβλητον. Λέξεις πολύ αρχαίες χρησιμοποιούνται ανέτως σήμερον εν συνθέσει. Άξιον να τονισθεί είναι ότι στην ομιλουμένην σήμερα Γλώσσαν υπάρχουν περισσότερες από 5.000 Ομηρικές λέξεις!! Τις εκφέρομεν ανέτως. Ουσιατική διαπίστωση είναι ότι σήμερον «Μιλούμεν την Αρχαίαν Ελληνικην και δεν το γνωρίζομεν» όπως τιτλοφορεί το περισπούδαστον έργον του ο Μιχαήλ Μεντρινός και είναι αποκαλυπτικός. Πρόκειται για εξόχως σημαντικήν εργασίαν εκ τριών (3) τόμων με παράθεση και ανάλυση χιλιάδων λέξεων τις οποίες καθημερινώς αναφέρομεν όπως ακριβώς ελέγοντο και προ χιλιάδων ετών. Αρκετές από τις λέξεις του Ελληνικού Λεξιλογίου δεν τις αναφέρομεν αυτούσιες. Αρκετές τις αναφέρομεν.

Παραστατικώς δυνάμεθα να χαρακτηρίσομεν το Ελληνικόν Λεξιλόγιον, όπως μίαν Ιματιοθήκην. Σ’ αυτήν υπάρχουν πολλών ειδών ενδύματα αλλά δεν τα χρησιμοποιούμεν όλα. Υπάρχει το επίσημον για πολύ σπουδαίες εκδηλώσεις, το δεύτερον για ολιγότερον σπουδαίες παρουσίες, το τρίτον για καθημερινές χρήσεις, το τέταρτον για εργασιακές απασχολήσεις κοκ. Επομένως κάνομεν επιλογήν από δικήν μας ιματιοθήκην και δεν προσφεύγομεν σε ξένες. Η ιματιοθήκη μας είναι το Ελληνικόν Λεξιλόγιον από το οποίον αντλούμεν αυτό που θέλομεν και αν είμεθα άξιοι να το φορέσομεν, ήτοι αν γνωρίζομεν τις λέξεις του.
Για το μεγαλείον της «Αμήτορος και Θεαγωγού» Γλώσσης μας δεν θα αναφέρομεν λεπτομέρειες γιατί είναι τόσες πολλές και τόσον χαρακτηριστικές που δεν υπάρχει άκρη. Είναι η Μητέρα όλων των επί της Γής Γλωσσών. Είναι πρωτότυπος, ενιαία και αδιαίρετος. «Αεί ποτε τη αυτή διαχρώνται» δηλαδή δεν διαιρέθηκε ποτέ κατά τον Ηρόδοτον. Είναι η μοναδική Γλώσσα την οποίαν αναγνωρίζουν οι Ηλεκτρονικοί Υπολογιστές για την μαθηματικήν της ακρίβειαν, αρτιότητα και μεθοδικότητα.
Με τα σύντομα αυτά αποδεικνύεται ότι η Ελληνική Γλώσσα είναι μία και το Ελληνικόν Λεξιλόγιον ένα και μοναδικόν. Σ’ αυτό πρέπει να αναφερόμεθα μονίμως και όχι στην κακήν και μάλλον απαράδεκτην διάκριση «αυτές είναι λέξεις της Αρχαίας, της Βυζαντινής, της Καθαρευούσης, της Νεοελληνικής, της Δημοτικής» ΄Όλες αυτές οι διακρίσεις πρέπει να καταργηθούν. Απλούστατα θα λέγομεν Ελληνική λέξη. Και ο πραγματικός και επιβεβλημένος όρος Ελληνικον Λεξιλόγιον να επικρατήσει παντού.
Απόδειξη. Ουδείς αναφέρει στην ομιλίαν του τις παραπάνω λέξεις μόνες. Όμως πάντες τις εκφέρομεν καθημερινώς σε συνένωση με άλλες ή τα παράγωγά τους.

Μιχαήλ Στρατουδάκης

Ποτισμα στην φραγκοσυκια

Οι γνώσεις για την καλλιέργειαν της φραγκοσυκιάς στην Ελλάδα είναι περιορισμένες, σχεδόν άγνωστες. Εννοούμεν τι ωφελεί το φυτόν  ώστε να συντηρείται  ανέτως και να παράγει τους καρπούς του, αλλά και κλαδώδια ευτραφή και όχι κάτισχνα.  Ως φυτόν των ξηρών χωρών  αντέχει στην ξηρασίαν πλην   δεν έχει την δυνατότητα παραγωγής ευτραφών κλαδωδίων και καρπών. Κυμαίνονται σε μίαν μεσαίαν κατάσταση. Εκτός του νερού είναι άγνωστες και οι λοιπές επεμβάσεις όπως κλάδεμα, λιπάνσεις, συλλογή και χρήση καρπών πέραν της συνήθους, ως δροσερόν και εύγευστον καλοκαιρινόν φρούτον

Ευρυτάτη γνώση περί καλλιεργείας και λοιπών χρήσεων της φραγκοσυκιάς και των καρπών της, δόθηκε στα Ελληνικά δεδομένα με το  μοναδικόν βιβλίον «Τα Φραγκόσυκα» Επιστημονική και Πρακτική Θεώρηση φυτού και καρπών από  τον Συγγραφέα Μιχαήλ Στρατουδάκη, Αθήνα 2007. Εξ αυτού παρετηρήθη μία  αύξουσα κινητοποίηση και υλοποίηση των αναφερομένων πολλώ δε μάλλον για την δευτερογενή επεξεργασίαν. Στην έκδοση του 2007 ο Συγγραφέας ακολουθώντας τις πενιχρές έως ανύπαρκτες μέχρι τότε γνώσεις των ειδικών, ανέφερε ότι η φραγκοσυκιά δεν χρειάζεται πότισμα    «διότι προσβάλλεται από  ριζοσηψίαν»!

Στην δευτέραν έκδοση το 2013, του εν λόγω βιβλίου, προσέθεσε ότι χρειάζεται πότισμα συγκρατημένον, από τον Μάϊον ΄έως τον Σεπτέμβριον, ότε παράγει καρπούς. Διεπίστωσε αυτό από πειράματα που έκανε. Συνέχισε δε να πειραματίζεται  ποτίζοντας με πολύ νερόν το φυτόν, σε χώρον που γινόταν λίμνη η επιφάνεια του εδάφους, διοχετεύσας εκεί αγωγούς ομβρίων υδάτων! Διαπίστωση. Τα κλαδώδια της φραγκοσυκιάς έγιναν ευτραφή και καμμία δεν έπαθε απολύτως τίποτε! Κανένα φυτόν δεν προσεβλήθη από ριζοσηψίαν, όπως ήταν η πεποίθηση μέχρι τότε!

Βάσει των ανωτέρων η φραγκοσυκιά πρέπει να ποτίζεται. Τα παχειά «φύλλα» αποδίδουν περισσοτέραν πρώτην ύλην για  άνθρωπίνην   τροφήν, αλλά και δια τα ζώα των οποίων αποτελεί αρίστην προτίμηση.

Εάν θέλετε  να έχετε πολλαπλά οφέλη από την φραγκοσυκιάν, να την ποτίζετε κανονικώς, επαρκώς και τουλάχιστον δύο φορές την εβδομάδα. Περισσότερες λεπτομέρειες στην Γ’ έκδοση.

Μιχαήλ Στρατουδάκης

.

 

Πενθη ΔΗΜΗΤΡΑ ΓΙΑΝΝΑΚΟΥ- ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΛΑΤΗΣ

Στις 21 Νοεμβρίου η Μαρία, (Παναγία αργότερα) μικρό κοριτσάκι εισήλθε στον Ναόν κοντά στον Ζαχαρίαν και έμεινε εκεί μέχρι την  ηλικίαν των 15 ετών. Στις 21 Νοεμβρίου η Δήμητρα Γιαννακού εισήλθε στο άϋλον ανάκτορον της αιωνιότητος όπου θα απολαύσει τις ουράνιες ευτυχίες  οι οποίες δικαιωματικώς της ανήκουν.

Γεννήθηκε στην Κάτω Μεριάν και ήλθε σε γάμον με τον Αντώνιον Γιαννακόν στην Χώραν όπου και διέμενε. Ήταν επαγγελματίας Νοσοκόμος και προσέφερε τεράστιες υπηρεσίες από τον Υγειονομικόν Σταθμόν στους κατοίκους του Νησιού. Όταν σε δύσκολες περιόδους δεν υπήρχε Ιατρός, η συμβολή της Δήμητρας σε κάθε ασθενή ήταν αποτελεσματική. Πολλάκις ζητούσε την γνώμην τηλεφωνικώς Ιατρών από Αθήναν για να προσφέρει τις αναγκαίες βοήθειες σε ασθενείς. Και επετύγχανε πολλά.

Ο χαρακτήρας της ήταν άκρως ήπιος κα ευγενικός. Είχε αποσπάσει την αγάπην όλων σε βαθμόν υπέρμετρον, κάτι που το δικαιούτο. Γλυκυτάτη στις ομιλίες και εξαιρετικώς  ευγενής προς όλους. Με την πρώτην συζήτηση  αποσπούσε την εκτίμηση του συνομιλητή.

Στον κοινωικόν τομέα πρώτη. Δεν έλειπε από χαρές και λύπες. Άκρως παρηγορητική στην τελευταίαν περίπτωση και συνδρομητική στα επακόλουθα ενός τέτοιου γεγονότος.

Από τον γάμον της απέκτησε δύο παιδιά, κοσμήματα και αυτά στην κοινωνίαν, την Ευαγγελίαν Νοσοκόμαν  και αυτήν για να περιθάλπτει τις σωματικές αβαρίες των ανθρώπων και τον Αρτέμιον Ιερέα στην Αγία Ειρήνην Αθηνών, για να επουλώνει τα ψυχικά τραύματα.

Η αιφνιδία, αδόκητη και πρόωρη αναχώρηση της από τον πρόσκαιρον αυτόν κόσμος συνετάραξε την Αμοργιανήν Κοινωνίαν, η οποία ουδέποτε θα την αποχωρισθεί από την μνήμην της.

Συλλυπούμεθα εκ βάθους καρδίας τους οικείους της οι οποίοι να είναι σίγουροι για την Αιωνιότητα της  Μνήμης  της.

Νικολαος Πλατης

Απεβίωσε στις 30 Νοεμβρίου, 82 ετών, στην Σύρον όπου μονίμως διέμενε ο Νικόλαος Πλατής. Για όσους δεν το ενθυμούνται είναι ο εγγονός του  Νικολάου Πλατή  (Γεωργαλά) και πρώτος εξάδελφος της Λίλας Μαραγκού.

Τον γνώρισα εκτενώς στο Γυμνάσιον της Σύρου, όπου φοιτούσαμεν και αποκτήσαμεν  ιδιαίτερες φιλικές σχέσεις οι οποίες κράτησαν μέχρι την τελευτήν του. Στο Γυμνάσιον άκουσα για πρώτην φοράν να ομιλούν  για τον  «Άγριον». Ρώτησα ποίος είναι αυτός και τον πλησίασα σε κάποιαν ευκαιρίαν δειλά. Συζητήσαμεν. Μου είπε την καταγωγήν του εξ Αμοργού και από τότε δεθήκαμεν πολύ. Γιατί τον αποκαλούσαν  «άγριον», δεν έχει βάση. Πράος ευγενής και καλομίλητος ήταν. Για εμένα πουν γνώρισα τον παππού   του που είχε μαυρισμένον το πρόσωπον από  τα ταξίδια στην θάλασσαν με βάρκαν, μεταφορικώς κάπως θα ταίριαζε αυτό το παρεπώνυμον. Για τους Συριανούς όμως όχι. Στα γυμνασιακά του χρόνια υπήρξε αθλητικός τύπος και διακρινόταν σε όλα τα αγωνίσματα. Γερός και εξαιρετικώς ζωντανός  οργανισμός.

Επαγγελματικώς δραστηριοποιήθηκε στην  ναυτιλίαν και έγινε πλοίαρχος του Εμπορικού Ναυτικού. Μετά την συνταξιοδότησή του έμεινε μονίμως στην Σύρον όπου είχε άριστον όνομα ευγενούς  και κοινωνικού ατόμου.

Αγαπητέ Νίκο

Θα σε θυμάμαι παντοτινά για τις ευχάριστες συζητήσεις  τα τελευταία έτη , όπως θα σε θυμούνται για τον  ευγενικόν χαρακτήρα σου και όσοι σε γνώρισαν. Αιωνία σου η Μνήμη.

Μιχαήλ Στρατουδάκης

 

 

 

 

 

Εκλεκτοι Γαμοι

Ετελέσθησαν μετά πάσης  λαμπρότητας οι γάμοι   του εκλεκτού νέου  Αντωνίου  Καπελέρη μετά της χαριτοβρύτου δεσποινίδος Μαρίας Ευαγγέλου Στρατουδάκη την 24ην Σεπτεμβρίου στον Ιερόν Ναόν Κοιμήσεως  της Θεοτόκου  Ηλιουπόλεως. Το τελετουργικόν είχε οργανωθεί με ξεχωριστήν δεξιότητα  και άφησε άριστες εντυπώσεις στους προσκεκλημένους. Το ευάρμοστον ζεύγος έλαμπεν από χαράν  και μαζί του όλοι οι προσκεκλημένοι. Τους νυμφικούς στεφάνους αντήλλαξεν ο Μιχαήλ Δεναξάς. Μετά το μυστήριον επηκολούθησε γεύμα στο Κτήμα ΠΑΝΘΕΟΝ, στον Άλιμον όπου η κορύφωση της χαράς δι’ όλους ήταν απερίγραπτη με τα νησιώτικα της Ιωάννας Κονιτοπούλου  και το συγκρότημά της να επιφέρουν ευφορικήν μέθην. Βασικός εμπνευστής  όλων των λεπτομερειών οι οποίες θαυμάστηκαν από τους προσκεκλημένους ήταν η Μητέρα της νύμφης Όλγα.

Ευχόμεθα στο ευάρμοστον ζεύγος Υγείαν, Ευτυχίαν και  καλούς απογόνους.

Συγχαρητήρια και ευχαριστούμεν για την μεγάλην χαράν που μας δώσατε.

Μιχαήλ Στρατουδάκης

Αμοργινος εισηλθε πρωτος σε ΑΕΙ

Θριαμβευτικήν επιτυχίαν εσημίωσε κατά τις Πανελλήνιες Εξετάσεις ο Γεώργιος-Ραφαήλ Ιωάννου Πράσινος από την Αμοργόν. Εισήλθε ΠΡΩΤΟΣ στο Γεωπονικόν Πανεπιστήμιον Αθηνών! Αξίζει να εξαρθεί ότι το Λύκειον το τελείωσε στην Αμοργόν και δεν έφυγε ενωρίτερα για το κλεινόν Άστυ ώστε να κάνει φροντιστήρια! Εδώ ακριβώς έγκειται η μεγαλυτέρα του επιτυχία, για την οποίαν δεν πρέπει να παραβλέψομεν την μεγίστην προσφοράν των εκεί διδασκόντων. Από το Λύκειον στο Πανεπιστήμιον! Χωρίς…μεσολαβητές! Με το σπαθί του! Του αξίζουν θερμότατα συγχαρητήρια και πάντα διακρίσεις. Καλές σπουδές και καλόν Πτυχίον!

Εύγε

Μιχαήλ Στρατουδάκης

Αμοργιανα Πένθη Δημητριος Κορφιατης

Μετέστη στις άφθαρτες μονάδες στις 15 Ιουλίου 2022   ο  αγαπητός συμμαθητής στο Η΄  Γυμνάσιον Αρρένων Σύρου και έκτοτε εκλεκτός φίλος Δημήτριος Κορφιάτης Δικηγόρος σε ηλικίαν 81 ετών.

Γεννημένος στην Αρχόντισσα των Κυκλάδων ολοκλήρωσε τις μέσες σπουδές του  στο περίπυστον Γυμνάσιον Σύρου και ακολούθως εισήλθε εις την Νομικήν Σχολήν, όπου αποφοιτήσας ήσκησε το επάγγελμα του Δικηγόρου.

Ήταν μαθητής έξυπνος, πολύ ζωηρός και το «πειραχτήρι» στο Γυμνάσιον. Τα αστεία και ανέκδοτα του ατελείωτα.  Γι’ αυτό ήταν και πολύ αγαπητός από τους λοιπούς συμμαθητές του. Σκορπούσε το γέλιον ανά πάσαν στιγμήν και τυχόν δύσκολες αποδόσεις στα μαθήματα φαινόμενον σύνηθες για όλους λόγω της αυστηρότητος του Γυμνασίου, περνούσαν στο περιθώριον από τα ευφυολογήματα του Τάκη. Στην επαγγελματικήν του σταδιοδρομίαν υπήρξε άριστος Δικηγόρος αλλά περισσότερον άριστος Άνθρωπος, αγαπητός από Δικαστές και πελάτες του . Παράπονον δεν είχεν ποτέ ουδείς από τον Τάκην και από τους πελάτες και από τους αντιδίκους. Σε όλους έδιδε την εντύπωση που ήταν. Ευγενής, προσήγορος, επιστημονικώς εμβαθής και ουχί έμπορος του επαγγέλματός του. Υπηρέτησε ευσεβάστως την Θέτιδα, τίμησε το Δικανκόν Σώμα, κατέλειπε υποδειγμστικόν όνομα Δικηγόρου.

Στον Κοινωνικόν τομέα ήταν λίαν αγαπητός.  Υπήρξε επί πολλά έτη μέλος του ιστορικού Συλλόγου Συριανών. του οποίου διετέλεσε και μέλος της Διοικήσεως.

Προσωπικώς οι σχέσεις μας ήταν άριστες και συνεχείς επί 60 χρόνια.

Αείμνηστε Φίλτατε και Αγαπητέ Δημήτρη

Η μετάστασή σου μας έπληξε όλους βαθύτατα. Δεν πιστεύομεν στην «απουσίαν» σου αλλά η ωμή πραγματικότητα αυτό λέει. Παρηγορούμεθα όμως διότι μετέστης εκ του θανάτου εις την ζωήν. Εκ του θανάτου του ακορέστου και αδιαλλάκτου τούτου εχθρού του ανθρωπίνου γένους. Παραμένεις νυν εν ζωή ασβέστω.

Ουδείς θα σε ξεχάσει.  Η Μνήμη σου θα είναι συνεχώς πλησίον μας.

Μιχαήλ Στρατουδάκης

 

«Αφρικανικος ασβος» – 33η Συνεχεια

Φυσικά δεν τελείωσαν με τις 31 χρονογραφικές συνέχειες οι αναφορές μας στους ΗΡΩΕΣ του 1821 αλλά λόγοι  vic major μας αναγκάζουν να διακόψομεν και να αναφερθούμεν με το σημερινόν,  συνοπτικώς στην απερίγραπτην και ανέκφραστην ανδρείαν Μαχητών και Λαού.

Επεσημάναμεν  ότι οι Μαχητές πολεμούσαν ουσιαστικώς χωρίς όπλα και χωρίς στρατιωτικήν τακτικήν. Το αντίθετον συνέβαινε με τους εχθρούς οι οποίοι είχαν και οπλισμόν αλλά και ευρωπαίους στρατιωτικούς, εμπείρους από τους Ναπολεοντείους πολέμους που τους γύμναζαν καθημερινώς! Είχαν οι Έλληνες, μερικά τυφέκια, αλλά χρησιμοποιούσαν δρεπάνια, τσεκούρια, αξίνες, ρόπαλα, πέτρες και παν αιχμηρόν.  Μετά την μάχην στο Βαλτέτσι και την άλωση της Τριπολιτσάς κάπως ενισχύθηκαν από τα πολλά λάφυρα που άρπαξαν. Οι γυναίκες μαχόταν με πέτρες!  Στα Δερβενάκια επέφεραν μεγάλην ζημίαν στον δυνάστην. Εκτός από την ορμητικότητα και ανδρείαν των Μαχητών μας στις μάχες πρέπει να εξαρθεί η μεγίστη προσφορά των χωρικών και πάντων των μη Μαχητών. Καλλιεργούσαν αγρούς με τεράστιες εκτάσεις σίτου και άλλων δημητριακών. Οι μύλοι συνεχώς άλεθαν.  Οι γυναίκες νυχθημερόν ζύμωναν ψωμί για τα στρατεύματα εφοδιάζοντας έτσι τα πολλά στρατόπεδα. Ποσότητες τεράστιες. Έπρεπε να έχουν σε παξιμάδι πολλές οκάδες. Οι Μαχητές σε κάθε στράτευμα δεν ήταν σταθεροί. Πέραν αυτού υπήρχε και  η ληστρική επιδρομή του  κατακτητή ο οποίος δεν άφηνε τίποτε με τα πολυάριθμα στρατεύματά του. Αλλά και οι τροφές των ζώων αφανίζονταν όταν περνούσε ο μαύρος δυνάστης. Οι χωρικοί παρά τις αφόρητες λεηλασίες άντεχαν. Αυτό σημαίνει ότι καλλιεργούσαν μεγάλες εκτάσεις, είχαν πολλά ελαιόδενδρα, αμπελώνες, συκεώνες, μουριές  και από όλα εξασφάλιζαν μεγάλες ποσότητες τροφών για στράτευμα. Δυστυχώς  οι οθωμανοί κατέκαψαν τα πάντα και ουδέποτε μέχρι σήμερα αυτές οι βλαστήσεις αντεκατεστάθησαν! Ήταν μία από τις αφόρητες πληγές της Επαναστάσεως για το μέλλον της Χώρας.

Η παραγωγή των χωρικών μας δημιουργεί ακόμα μεγαλυτέραν εντύπωση από τις εγκαταλείψεις των σπιτιών σε κάθε πέρασμα του εχθρού. Οσάκις πλησίαζε ο εχθρός  ο άμαχος πληθυσμός έφευγε για  να προστατευθεί. Πήγαινε στα βουνά, κοιμόταν σε σπηλιές αν υπήρχαν  ή εβρέχετο αν ήταν χειμώνας. Μετά την απομάκρυνσή του επανήρχοντο! Τρόμος τους κατελάμβανε και με τυχόν  τουφεκιές χωρίς να γνωρίζουν από πού προερχόταν. Τα κενά από προσωπικόν σπίτια ελεηλατούντο οικτρώς.

Επανερχόμενοι αφοσιωνόταν στις εργασίες για την υποστήριξη του Αγώνος. Αυτό ήταν το μέλημά τους. Η αποτίναξη του ζυγού του δυνάστη. Τα λοιπά μεταξύ των οποίων και η επιβίωση ερχόταν  δεύτερα! Η Πατρίδα ήταν το Άπαν. Και δη η Ελευθέρα.  Και οι πάντες έδωσαν θαυμαστά, πρότυπα και απροσπέλαστα δείγματα στην ανθρωπότητα! Ο πάντες τους εμιμήθησαν αλλά και τους θαύμασαν.

Η Ελληνική Επανάσταση διακρίνεται από ομοίας για πολλά και άξια μνείας ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Π.χ. επεχείρησε δεινόν και ένδοξον τόλμημα.  Όπως αναφέρει ο Σ. Τρικούπης. «Να εξώσει δια των όπλων εκ της Ελλάδος  ξένην και αλλόθρησκον φυλήν, ήτις δια των όπλων ηχμαλώτησεν αυτήν προ αιώνων και μέχρι τέλους την εθεώρει αιχμάλωτον και υπό την μάχαιράν της». Αξιόλογον χαρακτηριστικόν επίσης είναι οι Μαχητές Έλληνες ήσαν άμοιροι στρατιωτικής τακτικής, πολεμούντες ως «αντάρτες» και με τις δικές τους τεχνικές.

Στην θάλασσαν δε, επέδειξαν πρωτοφανή ανδρείαν και κατέλιπαν φαινόμενον  μοναδικόν στην ιστορίαν των Κρατών, για την μαχητηκότητα, ναυτοσύνην, τεχνικές  εμπνεύσεις. Σε διάφορα Κράτη ανά την οικουμένην οι λαοί τους, επανεστάτησαν και  ενίκησαν στρατούς ισχυρούς και πολυαρίθμους, πουθενά όμως δεν αναφέρεται ότι κατέλαβαν στόλους και δη γιγάντιους όπως εν Ελλάδι!

΄Αξιον παρατηρήσεως  είναι και ή άκρα δυσαναλογία της πολεμικής καταστάσεως των μαχομένων μερών. Το μέρος που επολέμησε για συντριβήν του ζυγού, ήτο αβοήθητον έξωθεν, οι πόροι του μηδαμινοί προερχόμενοι από ιδιώτες, έναντι των τεραστίων πόρων που είχε η απέραντος αυτοκρατορία!

Η κήρυξη της Επαναστάσεως ήταν ανάσταση της ιστορίας ενός ενδόξου έθνους και «το δε σάλπισμα τοιούτου πολέμου  είναι χερουβικός ύμνος προς τον Ύψιστον» όπως αναφέρει χαρακτηριστικώς ο Σπ. Τρικούπης.  Το πολεμικόν αυτό θέμα έχει έτι μεγαλυτέραν μεγαλοπρέπειαν, αν το εξεγειρόμενον Έθνος έχει ιστορικήν καταγωγήν. Η  εξέγερση ήταν μοναδική στην Ιστορίαν του ανθρωπίνου γένους καθότι εν μέσω αιμάτων, καταστροφών και δεινών αγώνων επετεύχθη η  ανέγερση του Ελληνικού Έθνους. Ενός ‘Εθνους το οποίον επί αιώνες ήταν υπό την ξένην και αλλόπιστον δουλείαν, κατεπιέζετο φρικτώς, αλλά δεν απώλεσε τον χαρακτήρα του, την ζωτικότητά του και  τις αναμνήσεις των προγόνων του.

Πάντα  ταύτα τον ενεδυνάμωναν και τον κατέστησαν μαχητήν όμοιον με τον «Αφρικανικόν ασβόν». Θα αναφέρομεν ολίγα περί του ζώου τούτου και οι συγκρίσεις ας γίνουν από έκαστον αναγνώστην.

Ρεκόρ Γκίνες σε ζώον!

Φαίνεται απίθανον και παράδοξον. Και όμως έχει συμβεί. Το μικρόν ζωάκι Αφρικανικός ασβός, Honey badger, μήκος ενός μέτρου και βάρους 20 κιλών, έχει περιληφθεί στο βιβλίον Ρεκόρ Γκίνες γιατί είναι το πλέον  ατρόμητον και επικίνδυνον   θηλαστικόν στον κόσμον. Με τέχνην και τόλμην  σκοτώνει τεράστια ζώα! Έχει  αντιμετωπίσει   ή και σκοτώσει ύαινες, λιοντάρια, τίγρεις, χελώνες, σκατζόχειρους, κροκόδειλους και αρκούδες. Σκοτώνει δηλητριώδη φίδια που τα αρπάζει με τα σαγόνια του και τα καταβροχθίζει. Επιτίθεται και στον άνθρωπον. Του αρέσει υπερβολικώς το μέλι εξ ου και το όνομά του. Μία από τις ιδιαιτερότητες που καθιστά τον αφρικανικόν ασβόν τόσον ακατάβλητον αντίπαλον είναι το πολύ χαλαρόν δέρμα του: Αν πιαστεί από πίσω, μπορεί να στρίψει μέσα στο ίδιον του το δέρμα και να αντεπιτεθεί. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να τον κυνηγούν ελάχιστα αρπακτικά. Συμφώνως με τον θρύλον, η επίθεση των αφρικανικών ασβών περιλαμβάνει κυριολεκτικώς χτυπήματα κάτω από την μέσην. Η πρώτη σχετική δημοσιευμένη καταγραφή έγινε το 1947, όταν παρατήρησαν έναν αφρικανικό ασβό να εuνουχίζει έναν ενήλικον βούβαλον. Λέγεται επίσης ότι έχουν εuνουχίσει νεροβούβαλα, αντιλόπες, ζέβρες και ανθρώπους».

Τοιούτοι δεινοί και ατρόμητοι ήσαν και οι Μαχητές και άπας ο Λαός του εξεγερθέντος Έθνους. Τους αξίζει αιωνία Τιμή, Ανάμνηση και Υπόκλιση.

ΤΕΛΟΣ (εσπευσμένον)

26/4/2022

Μιχαήλ Στρατουδάκης