Μετέστη εις την ζωήν την 25ην Ιουνίου ε.έ. μία σπουδαία προσωπικότητα της Αμοργιανής Κοινωνίας. Η σπουδαιότητα δεν έχει σχέση με μεγαλοεπιχερηματίαν, εφοπλιστήν, κορυφαίον δημόσιον Λειτουργόν ή πολιτικόν, αλλά με άτομον γεμάτον ευγενή συναισθήματα και πλούσιον σε αγάπην προς τον πλησίον την οποία υλοποιούσε χωρίς να γνωρίζει ουδείς κάτι. Η μεγαλειότης ενός ατόμου δεν εξαρτάται από τις ανά πάσαν στιγμήν επιδείξεις στην κοινωνίαν μέσω παντός τρόπου και δη ΜΜΕ πολλάκις ουσιαστικώς ανυπάρκτων σε έργον και προσφοράν, αλλά η αφανής και έμπλεος ευεργετημάτων εξικνουμένων έως μίαν απλήν συμβουλήν η οποία ενδέχεται να αποβεί και ευεργετική για τον δέκτην . Σ’ αυτό το πεδίον διεκρίνετο προνομιακώς ο εκλιπών. Για τούτου η μετάστασή του είναι κοινωνική απώλεια.
Ο Νικήτας Νομικός γεννήθηκε στα Κατάπολα το 1930 και νεαρός εννέα ετών έχασε την Μητέραν, τον ανέλαβε δε η θεία του Δέσποινα το γένος Λάντερη και αφοσιώθηκε στην αγωγήν του ευλαβικώς, Μετά το τέλος του πολέμου το 1944 μετέβη στην Σύρον για σπουδές και έμεινε δύο χρόνια στο οικοτροφείον της Εκκλησίας. Ληξάσης της διετίας μετέβη στην Αθήνα για να σπουδάσει μηχανικός του Εμπορικού Ναυτικού και έμεινε με την θεία του Ειρήνη Παπάζογλου για ένα έτος οπότε μετά τον ανέλαβε ο Βασίλης Παρδάλης που κατοικούσε στην Κηφισιά και η σύζυγός του Ουρανία αγκάλιασε το φτωχόπαιδον από την Αμοργόν και για δέκα χρόνια του φέρθηκε ως δευτέρα Μητέρα. διδάξασα αυτόν με πλήθος ηθικών και ανθρωπίνων αρχών. Μετά το πέρας των σπουδών του ταξίδευσε ως μηχανικός επί 2 ½ χρόνια σε εμπορικά πλοία. Σ΄ ένα ταξίδι με τα περίφημα φορτηγά «Λίμπερτυ» από αμερικήν σε Λονδίνον του συνέβη το εξής απρόοπτον. Ολίγον πριν το Λονδίνον σταμάτησε και το πετρέλαιον! Αναστατωμένος πήγε στον πλοίαρχον να διαμαρτυρηθεί γιατί έβαλαν ολιγώτερα καύσιμα στο πλοίον. Τον παρεκάλεσε ο Πλοίαρχος να βρεί τρόπον να εισέλθει το πλοίον στο λιμάνι χωρίς την βοήθειαν ρυμουλκού. Συνέλεξε τα ξύλινα αντικείμενα στο πλοίον δοκούς καρέκλες κλπ, και το πλοίον κατέφθασε. Η εφευρετικότητα του Νικήτα έσωσε από φυλακήν τον πλοίαρχον και τον ιδιοκτήτην οι οποίοι σε συνεννόηση έβαλαν ολιγώτερα καύσιμα και περισσότερον (λαθραίον) εμπόρευμα για να κερδοσκοπήσουν!
Μετά το Εμπορικόν Ναυτικόν ηργάσθη στην ξηράν και ήταν περιζήτητος, ως γνώστης της ατμομηχανή, στην βιομηχανίαν που ενεφανίζετο δειλά. Προσελήφθη από την
«ΘΕΣΣΑΛΙΚΗ βιομηχανία πολτού και χάρτου» με έδραν την Λάρισαν όπου έμεινε 20 χρόνια. Η εταιρεία αυτή ιδιοκτησίας του Αυστροαμερικανού Karl Landegger παρήγε χαρτί από άχυρα και όχι από δένδρα! Καινοτόμος και προστατευτική για το Περιβάλλον, αλλά δυστυχώς δεν συνέχισε κι έτσι τα δένδρα είναι θύματα παραγωγής χαρτιού και στην Ελλάδα και αλλαχού! Εργάσθηκε ένα διάστημα και στην Αλγερίαν ως τεχνικός για την κατασκευήν και λειτουργίαν βιομηχανίας χάρτου! Πρωτοπόρος και δημιουργικός. Πνεύμα εύστοφον και διορατικόν.
Αγαπούσε με πάθος την Αμοργόν και μετά την συνταξιοδότησή του διέμεινε αρκετούς μήνες στο Νησί. Ήταν εξαιρετικά αγαπητός από όλους. Τηρούσε ευλαβικώς τα ήθη και τα έθιμα του τόπου καθώς και τις παραδόσεις και τις κοινωνικές συνήθειες. Μία από αυτές ήταν και η βεγγέρα η οποία αποτελούσε για τους κουρασμένους Αμοργιανούς πηγή ψυχικής και σωματικής ευφορίας, ως και το κύριον μέσον ενημερώσεως των συμβαινόντων στην μικρήν κοινωνίαν. Ενημέρωση, καμμμίαν σχέση έχουσαν με την σημερινήν ψηφιακήν-τηλεοπτικήν! Οι βεγγέρες του Νομικού ήσαν υπαίθριες, στην εξώθυραν της οικίας του στην πολυσύχναστην Πλατείαν Χιωτίνη στα Κατάπολα. Αρκετοί γηγενείς και επισκέπτες που δεν γνώριζαν την σημασίαν της κοινωνικής αυτής εκδηλώσεως ίσως την θεωρούσαν ως πηγήν κουτσομπολιού!! Μέγα λάθος γιατί αυτά ήταν ξένα και προς τον Νικήταν και προς την σύζυγόν του Ουρανίαν. Είχα γίνει καθημερινός θαμώνας στην βεγγέραν και η βραδυά διήρχετο πλήρης πνευματικής τροφής και πάσης μορφής ενημερώσεως. Δεν έλειπε η καλόπιστη κριτική των τοπικών Αρχών αλλά και των πολιτικών υπευθύνων, με σύγκριση τα λάθη τους και άλλων που προηγήθηκαν αλλά και με την Δημοκρατίαν των Αθηνών την οποίαν σπανίως γνωρίζουν οι πολιτικοί μας ταγοί! Μία άλλη παραδοσιακή αρχή που τηρούσε περιπατώντας στην παραλίαν ήταν ο χαιρετισμός δι’ αποκαλύψεως της κεφαλής. Σήκωνε τον ψάθινον πίλον του σ’ αυτόν που επρόκειτο να χαιρετίσει ή ανταποδώσει χαιρετισμόν.
Στον παραδοσιακόν τομέα να προσθέσομεν την καλλιέργειαν της φλασκιάς, τους καρπούς της οποίας επεξεργάζετο καλλιτεχνικώς με πολύχρωμα σχέδια έξω και έφτιαχνε κομψοτεχνήματα!
Αυτά όλα μάλλον θα χαθούν οριστικώς με την φυγήν του Νικήτα!
Ο γάμος του με την Ουρανίαν το γένος Παρδάλη υπήρξε ευτυχής και έγινε ευτυχέστερος με την απόκτηση του Υιού Νικολάου, ο οποίος με την σύζυγόν Λυδίαν του χάρισαν της εγγονούλες ΄Ανναν και Μαργαρίταν. Επ΄ ευκαιρία τους συλλυπούμαι βυσσόθεν.
Αοίδιμε φίλε Νικήτα.
Τα ψυχικά και ηθικά σου πλεονεκτήματα δεν θα τα ξεχάσω όσον ζω αλλά και σε συνεδρίες με τρίτους θα τα εξάρω συνεχώς. Το μόνον που μπορώ να κάνω ώστε να μη πάψεις ποτέ να είσαι φωτοδότης του ευρέως ηθικού, επιφανής, ανεξαρτήτως αν κάποιοι δεν σε συγκατέλεξαν μεταξύ αυτών. Είσαι και θα παραμείνεις αυτόφωτος λαμπτήρ ηθικών και ανθρωπίνων αξιών.
Η μνήμη σου δεν θα εκλείψει ποτέ.
Μιχαήλ Στρατουδάκης