Αρχείο κατηγορίας Μιχαήλ Ι. Στρατουδάκης

Άρθρα του συγγραφέως Μιχαήλ Ι. Στρατουδάκη

Πρέπει να επισημανθούν ορισμένα ευεργετικά προτερήματα της φραγκοσυκιάς και σε κάποια στιγμή να προβληματίσουν όλους. Αυτήν την στιγμή που η φραγκοσυκιά στην μισή χώρα μας είναι άγνωστη και στην υπόλοιπη περιφρονημένη, είναι ευνόητο πως χρειάζεται τιτάνιος αγώνας να αναληφθεί πρωτοβουλία εξαπλώσεως της φραγκοσυκιάς. Και επειδή «καιροί ου μενετοί», προβαίνομεν στις προτάσεις μας και αναμένομεν τις θέσεις των αρμοδίων, αλλά και των ιδιωτών.

Προστασία του περιβάλλοντος

Πολλές χώρες έχουν την φραγκοσυκιά σε πρώτη προτεραιότητα. Στην Ελλάδα υπάρχει γενική άγνοια γύρω από το φυτό παρ’ όλο που πρόκειται:

Για φυτό αντιδιαβρωτικό και αντιπλημμυρικό
Ως ανάχωμα σε επικλινή μέρη και βουνοπλαγιές.
Γιατί σκεπάζει τα γυμνά βουνά και αντέχει πολύ στην ξηρασία.
Γιατί δεν χρειάζεται καθόλου κόπο και έξοδα στην καλλιέργεια, ώστε να δώσει τους νόστιμους καρπούς της.
Δεν χρειάζεται νερό.
Είναι εστία πρασίνου σε ερημικά μέρη
Είναι Αντιπυρικό φράγμα

Μετά τις πυρκαγιές σαν πρώτα μέτρα κατά των πλημμυρών, κατασκευάζονται κορμοδέματα και κλαδοπλέγματα όπως συγκρατηθούν όσο το δυνατό περισσότερες φερτές ύλες και όμβρια ύδατα. Αλλά και να προφυλαχθούν κατοικίες στις υπωρείες των βουνοπλαγιών, από τυχόν κατολισθήσεις.
Σημαντικότατη και άκρως αποτελεσματική προσφορά σ’ αυτές τις περιπτώσεις αποτελεί η ύπαρξη της φραγκοσυκιάς. Όπου υπάρχει σε συστοιχίες συγκρατεί και τα νερά και τις πέτρες και τις λάσπες, αλλά δίδει σιγουριά σε χωριά που βρίσκονται σε επικλινή μέρη.
Για τον λόγο αυτό ας εξετασθεί η περίπτωση φυτέματος φραγκοσυκιάς σε επικλινείς και γυμνές πλαγιές, αλλά και η πρόσθετη ιδιότητά της ως αντιπυρική ζώνη. Αν διανοιγούν ανάλογες ζώνες εντός των δασών και στις άκρες αυτών άμφω φυτευτούν φραγκοσυκιές, ο κίνδυνος μεταδόσεως της πυρκαγιάς περιορίζεται αισθητώς. Γι’ αυτό
«Φυτέψετε φραγκοσυκιές το πλέον αντιδιαβρωτικό και αντιπλημμυρικό φυτό»
Η πρότασή μας αυτή έχει σκοπό να δοθεί όσο το δυνατό πιο μεγάλη ενημέρωση για το θέμα, ώστε η φραγκοσυκιά να εξαπλωθεί ευρύτατα στην χερσαία και νησιωτική Ελλάδα, όπου αυτό είναι εφικτό.

Eik-8_Plithismos_fragosikias_stin_Amorgo

Το φυτό του μέλλοντος

Εκτός από την μεγίστη προστασία του περιβάλλοντος και την διαρκή πράσινη εικόνα στα ξηρά και άνυδρα τοπία, η Φραγκοσυκιά έχει και ένα σημαντικότατο πλεονέκτημα.
Είναι το φυτό του μέλλοντος. Λόγω των ραγδαίων κλιματικών αλλαγών, ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΦΥΤΟ ΠΟΥ ΘΑ ΕΠΙΒΙΩΣΕΙ, όταν πολλά άλλα θα έχουν εξαφανισθεί από το φαινόμενο του θερμοκηπίου.
Οι ειδικοί επιστήμονες προβλέπουν πως αν δεν ανατραπεί ο επικίνδυνος ρυθμός του θερμοκηπίου, μέσα στα προσεχή 30 χρόνια θα έχει ερημοποιηθεί το (80%) της υπαίθρου στην Ανατολική Μεσόγειο!! Από την πλευράν αυτήν η φραγκοσυκιά λόγω της ανθεκτικότητάς στην ξηρασία θα αποτρέψει την πλήρη ερημοποίηση και θα αποτελέσει ανάχωμα στο δυσάρεστο αυτό φαινόμενο. Πρέπει όμως από τώρα να λάβομε τα μέτρα μας, γιατί όταν την αναζητήσομε ως τροφή και φρούτο ίσως είναι πολύ αργά!!
Γι’ αυτό ας την συνηθίσομε από τώρα και ας φυτέψομε παντού φραγκοσυκιές.

Οι φραγκοσυκιές φυτεύονται όλο τον χρόνο

Για την γεωργία

Ο χώρος που χρειάζεται για να αναπτυχθεί δεν πρέπει να είναι καμιά γόνιμη πεδιάδα οπότε θα ήταν σε βάρος άλλων καλλιεργειών, αλλά κάποιο άγονο και ξεχασμένο μέρος, είτε ιδιοκτήτου εκτάσεως, είτε δημοσίας.
Σε όμοιες περιπτώσεις, θα είχαμε ευρεία έκταση θαμνώδους δάσους και καταπράσινη περιοχή όλες τις εποχές του χρόνου, ακόμα και κατά τις πλέον ανύδρους περιόδους.

«Φαλακροί» λοφίσκοι ιδίως στα νησιά, μπορούσαν να γίνουν καταπράσινοι.
Σε καμποχώρια, όπου οι καλαμιές αποτελούν φράκτες, θα ήταν δυνατό να υπήρχαν στην θέση τους φραγκοσυκιές.
Προστατεύουν τους αγρότες από τις καύσεις ξηρών και αγρίων χόρτων, αφού σε ανέλεγκτη επέκταση όμοιας φωτιάς, εμποδίζουν την πιο πέρα εξάπλωση ως βραδύκαυστες.
Είναι πηγή οικονομικών προσόδων για τους γεωργούς, αν εμπορευθούν καρπούς και βλαστούς.

Καιρός να αξιοποιηθεί αυτή η προσφορά της φραγκοσυκιάς

Για την κτηνοτροφία

Στον τομέα των ζωοτροφών η φραγκοσυκιά είναι από τα πλέον προτιμώμενα φυτά λόγω του νερού που περιέχει αλλά και λόγω των πολλών θρεπτικών συστατικών. Αρκεί να σημειωθεί ότι στην Αμερική είναι η βασική τροφή των γαλακτοφόρων αγελάδων, αφού τα συστατικά των φύλλων είναι εξαιρετικά πλούσια σε βιταμίνες, νερό, υδατάνθρακες, και σε μεταλλικά στοιχεία όπως σίδηρο, κάλιο, μαγνήσιο και ασβέστιο.
Επίσης σε ανάμιξη με βαμβακόπιτα παράγεται μια σπουδαία τροφή.
Επομένως στον τομέα της κτηνοτροφίας, η συμβολή της είναι γιγαντιαία, πλην δυστυχώς άγνωστη στην Ελλάδα. Και αυτό το μήνυμα θέλομε να στείλομε στους κτηνοτρόφους. Να συμπεριλάβουν στην καθημερινή τροφή των ζώων τους την φραγκοσυκιά, αυτοτελή ή επεξεργασμένη. Σίγουρα θα έχουν μεγάλα οικονομικά οφέλη, συγκριτικώς με την προμήθεια των σημερινών προμηθειών. Επιπροσθέτως δεν κινδυνεύουν να μείνουν από ζωοτροφές, όπως δραματικά ακούγαμε πέρυσι εκκλήσεις κτηνοτρόφων της Ηλείας για αποστολή τροφών στα καμένα μέρη τους. Και οι προμήθειες πανάκριβες λόγω της μεγάλης ζητήσεως.
Όμοια λυπηρά φαινόμενα δεν θα συνέβαιναν, αν είχαν στρέψει την προσοχή τους προς την φραγκοσυκιά και είχαν εξοικειωθεί με την χρήση τους ως ζωοτροφής.. Αν είχαν καλύψει τα χέρσα μέρη με αυτό το φυτό ή αν διέθεταν μεγάλες εκτάσεις για καλλιέργειά του.
Σήμερα η φραγκοσυκιά στην Ελλάδα ζει σε αγρία κατάσταση, χωρίς να έχει καμμία υποστήριξη από τον άνθρωπο. Οι κτηνοτρόφοι πρέπει να στραφούν και προς αυτήν την λύση ως σπουδαία ζωοτροφή . Και αν δεν έχουν δικές τους εκτάσεις ας το φροντίσουν άλλοι για εμπορικούς σκοπούς.

Η φραγκοσυκιά ως κτηνοτροφή πρέπει να αγκαλιασθεί με πάθος από όλους

Για τους υπευθύνους

Μια σημαντική πρόταση και μήνυμα για προβληματισμό στέλνομε προς όλους Κοινοτάρχες, Δημάρχους, Υπουργούς, Δασάρχες, Γεωπόνους, Οικολογικές Οργανώσεις, Αγρότες, Ιδιοκτήτες ακαλλιεργήτων γαιών, ώστε να φροντίσουν να φυτέψουν μία φραγκοσυκιά, όπου μπορούν κάθε χρόνο.
Σε λίγα χρόνια τα ασκεπή μέρη θα είναι καταπράσινα.
Το κλίμα της Αττικής γης, αλλά και των παράλιων ή προσήνεμων της λοιπής Ελλάδος, ευνοεί πολύ την ανάπτυξη της φραγκοσυκιάς. Και όμως αυτή υπάρχει σε άκρως περιορισμένη έκταση. Μπορούσε να είχε εξαπλωθεί πολύ περισσότερο. Ακόμα να είχε καλύψει τις «χάσκουσες» πλαγιές των βουνών Πάρνηθος, Πεντέλης, Υμηττού και αλλαχού, οι οποίες από τις λατομικές εκμεταλλεύσεις, αφήνουν ακάλυπτες μεγάλες εκτάσεις τους, κάτι που είναι εξαιρετικώς αντιαισθητικό, αλλά και τις απολήξεις βουνών που πλήγονται αγρίως από πυρκαγιές. Είναι εύκολο να «ντυθούν» οι γυμνές βουνοπλαγιές και να αλλάξει η αισθητική των περιοχών. Όλα εξαρτώνται από την ανθρώπινη θέληση.

Κάθε σπιθαμή χέρσου γης έπρεπε να είχε καλυφθεί με φραγκοσυκιές

Μιχαήλ Ι. Στρατουδάκης

Βιογραφικο σημειωμα

3 Σεπτεμβρίου 2019 Μιχαήλ Στρατουδάκης

Ο Μιχαήλ Ι. Στρατουδάκης γεννήθηκε στην Αμοργόν Κυκλάδων το 1940. Δημοτικόν Σχολείον και δύο τάξεις του Ημιγυμνασίου (αυτό υπήρχε τότε), τελείωσε στο Νησί, με έναν διδάσκαλον για όλες τις τάξεις του Δημοτικού και έναν καθηγητήν για τις δύο τάξεις του Γυμνασίου διδάσκοντα όλα τα μαθήματα! Συνέχισε στο «Οκτατάξιον Γυμνάσιον Αρρένων Σύρου», όπου οι γνώσεις που έλαβε ήταν εξαιρετικώς εκτεταμένες σε όλους τους τομείς του επιστητού, δεδομένου ότι το Γυμνάσιον αυτό ήταν από τα πλέον άριστα, αυστηρά και επαρκώς επανδρωμένα ανά την Ελλάδα.

Ακολούθως εισήλθε με διακεκριμένην σειράν στην ΠΑΣΠΕ (Πάντειον Πανεπιστήμιον). Κατά την διάρκειαν των σπουδών του ειργάζετο σε οικοδομικήν εταιρείαν, ενώ λόγω της ενασχολήσεώς του με τα γράμματα έγινε εν τω μεταξύ μέλος της Ενώσεως Νέων Ελλήνων Λογοτεχνών (ΕΝΕΛ), της οποίας διετέλεσε Γενικός Γραμματέας και Έφορος. Αφορμήν για την εγγραφήν στην εν λόγω Ένωση, ήταν η στήλη κριτικής βιβλίου στην εφημερίδα «Ο Κόσμος του Βιβλίου» της οποίας ήτο Διευθυντής Συντάξεως και κύριος αρθρογράφος, σχολιαστής, σελιδοποιός κ.λπ. από τον Δεκέμβριον του έτους 1969 έως τον ίδιον μήνα του 1973.

Το 1976 κατόπιν προτροπής του Ντίνου Βλαχογιάννη, συμμετείχε στα ιδρυτικά μέλη της «Εταιρεία Τέχνες, Επιστήμες, Γράμματα» και εν συνεχεία, στο Διοικητικόν Συμβούλιον έλαβε το αξίωμα του Ειδικού Γραμματέως. Πρόκειται για σπουδαίον Σωματείον το οποίον δυστυχώς είχεν ολιγοετή επιβίωση.

Μετά από αναλήψεις εκδόσεως διαφόρων εντύπων παγιοποίησε την επαγγελματικήν του εργασίαν στην 15νθήμερην εφημερίδα «Δημοτικός και Κοινοτικός Τύπος», η οποία συν τω χρόνω έγινε μοναδική και κυρίαρχος στον χώρον της Τοπικής Αυτοδιοικήσεως σ’ ολόκληρην την Ελλάδα. Ήταν ο ιδρυτής, ο κύριος συντάκτης και υπεύθυνος, πλέον της τριακονταπενταετίας, από τον Νοέμβριον του 1971 έως τον Μάϊον του 2007. Μετά την συνταξιοδότησήν του δεν έπαυσε να αρθρογραφεί στην εν λόγω εφημερίδα, μέχρι την διακοπήν της το έτος 1910, λόγω ανυπαρξίας πιστώσεων, παρά τις τεράστιες οφειλές προς αυτήν. Χιλιάδες άρθρα, σχόλια, αναλύσεις, επίκαιρες ειδήσεις, έρευνες, συνεντεύξεις, κριτικές κ.λπ. έχουν δει το φως της δημοσιότητος απ’ αυτές τις στήλες, υπέρ Υπαλλήλων και Αιρετών ΟΤΑ, αλλά και υπέρ της Δημοσίας Διοικήσεως, η οποία πολλάκις έφευγε από τον ιδανικόν δρόμον. Στην ιδίαν επιχείρηση (Εκδόσεις Ν. Παπανικολάου Α.Ε.) ανέλαβε ως υπεύθυνος και την ημερησίαν Οικονομικήν εφημερίδα «Γενική Δημοπρασιών» και ολίγον αργότερα την μηνιαίαν «Συνταξιοδοτική» αντικείμενον της οποίας είναι η ενημέρωση των Συνταξιούχων υπαλλήλων ΟΤΑ, οι οποίοι διάσπαρτοι καθώς ευρίσκονται στην Ελλάδα δεν είχαν μέσον ενημερώσεως, ούτε βήμα προβολής των πολυπληθών αιτημάτων τους.

Επί μίαν δεκαετίαν είχε αναλάβει την εφημερίδα «Οινούσσαι», την οποίαν εξέδιδε ο «Σύλλογος Φίλοι Οινουσσών». Οι εφοπλιστές της Αιγνούσσας έδιδαν μεγάλην σημασίαν σ’ αυτήν την εφημερίδα γιατί ήταν το μοναδικόν μέσον ενημερώσεως δι’ όλα τα συμβαίνοντα στο νησί και βήμα προβολής του συνόλου των ενεργειών τους. Αυτονόητον ότι η ευθύνη ήταν τεραστία.

Στα φοιτητικά του χρόνια προσέφερε τις υπηρεσίες του, δημοσιογραφικές και μη, για την έκδοση της εφημερίδος του «Συνδέσμου Αμοργίνων» «Αμοργός» μια σημαντική έκδοση για το Νησί και σήμερα δυσεύρετη.

Το 1974, με την επάνοδον της Δημοκρατίας στον τόπον, ανάλαβε την σύνταξη της Εφημερίδος «Αμοργιανοί Αντίλαλοι», της οποίας ιδιοκτήτης και εκδότης ήταν ο Μιχαήλ Κ. Γεράκης από την Χώραν. Η συνεργασία κράτησε δύο χρόνια, γιατί εν συνεχεία, από το 1976 εκδίδει μόνος του την τοπική εφημερίδα «Αμοργιανά νέα», σημαντικόν βήμα προβολής και διεκδικήσεως των αιτημάτων και αναγκών του Νησιού, αλλά και βήμα αξιολόγου πνευματικής προσφοράς.

Από τον Δεκέμβριον 1998 έως τον Ιανουάριον 2001 εξέδιδε την εφημερίδα «Παραλιακή» όργανον προβολής αιτημάτων των κατοίκων του Δήμου Παραλίας Αχαΐας.

Ασχολήθηκε παραλλήλως με την επιμέλεια εκδόσεως συγγραμμάτων. Έχει επιμεληθεί την έκδοση πολλών βιβλίων όπως «Άπαντα Κρυστάλλη» τόμοι δύο, «Άπαντα Παπαδιαμάντη» τόμοι τέσσερις, με εκτενή εισαγωγικά σημειώματα, «ΑΜΟΡΓΟΣ» (πρακτικά Α΄ Παναμοργιανού Συνεδρίου, του οποίου ήταν εμπνευστής και οργανωτής με τον Μηνάν Λαμπρινίδην, μερικά τεύχη του ετησίου περιοδικού «Αμοργιανά», εκδόσεως «Συνδέσμου Αμοργίνων», «Τα Μαθηματικά και η Νόηση», «Ματιές στο Σύμπαν», «Κριτική στην αποδεικτική μέθοδο των Μαθηματικών προτάσεων» του Συγγραφέως – Μαθηματικού Γεωργίου Θ. Πρασίνου, πολλά έργα του ποιητού Χρήστου Πύρπασου, του Δρ Νομικής Κων/νου Χιώλου, «Παρακατιανοί και προνομιούχοι» του Σταύρου Σταυριανάκου, έργα του Λουκά Σίμου και δεκάδες άλλα. Έχει δημοσιεύσει σε εφημερίδες, κριτικές για εκατοντάδες βιβλία και έχει αποσπάσει τα συγχαρητήρια πολλών από τους συγγραφείς εγγράφως.

Μέλος σε πολλά επιστημονικά, επαγγελματικά και τοπικά σωματεία όπως του Συλλόγου Αποφοίτων ΠΑΣΠΕ, του Ευρωπαϊκού Συνδέσμου (Μέλος Δ.Σ.), της Ενώσεως Νέων Ελλήνων Λογοτεχνών, (Γεν. Γραμματεύς), Ιδρυτικόν Μέλος και ειδικός Γραμματεύς στν λογοτεχνικήν οργάνωση «Εταιρεία-Τέχνες- Επιστήμες- Γράμματα», Ιδρυτικόν Μέλος της Ενώσεως Κυκλαδικού Τύπου (ΕΚΥΤ) και Μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου και, από τα τοπικά έχει διατελέσει απλούν Μέλος, Γενικός Γραμματέας και Αντιπρόεδρος στον «Σύνδεσμον Αμοργίνων», με συνολικήν θητείαν ως αυτήν την στιγμήν, 55 ετών, την Ένωση Αιγιαλιτών, την Ένωση Κυκλαδιτών Δυτικής Ελλάδος και άλλα. Τον Μάρτιον του 2017, κατόπιν επιμορφωτικού προγράμματος ανεκηρύχθη «Μέντωρ της Κοινωνικής Οικονομίας».

Στον συγγραφικόν τομέα, έχει συγγράψει 6 βιβλία, Βοτανολογικά, Οικονομικά, Γλωσσικά.

Υπέβαλε αίτηση για κατάκτηση του Ρεκόρ Γκίννες, έλαβε αριθμόν Μητρώου, είχε τρίμηνον αλληλογραφίαν και υπογραφήν συμφωνιών με τους υπευθύνους, αλλά τελικώς δεν ενεκρίθη το αίτημα, με αβάσιμα καθ’ ημάς επιχειρήματα.

Στόχος του η προβολή, ανάπτυξη και εξέλιξη της Αμοργού. Για τις θέσεις δε αυτές, έχει καταβάλει γιγαντιαίες προσπάθειες και θυσίες, αλλά όλα προσκόπτουν στην μικροπολιτικήν και ανευθυνότητα των αρμοδίων φορέων. Βλέπουν την Αμοργόν ως ανεξάντλητην πηγήναπορροφήσεως πιστώσεων, αλλά αδιαφορούν στην συνέχειαν, με κάθε είδους νομιμοφανείς δικαιολογίες, σε βάρος της προόδου του Νησιού. Αντίδραση καμμία. Και το ολέθριον κακόν διαιωνίζεται!!

Έγγαμος με την Θεώνη Σγάρτσου – Μακρή, έχουν αποκτήσει τρία τέκνα.