Πριν λίγο καιρό η Χώρα Αμοργού, το νησί της Αμοργού ,τα γύρω νησιά και όχι μόνο στερήθηκαν τρεις συμπατριώτες μας προκαλώντας θλίψη και μεγάλη στεναχώρια.
Πρόκειται για τον Ανδρέα Α. Νομικό, τον Παρασκευά Μ. Γιαννακό και τον Μάρκο Ιακ. Γαβρά. Τρεις άνθρωποι με πάρα πολλά κοινά χαρακτηριστικά από εκείνα που προδίδουν από μόνα τους την αξία τους.
Η τιμιότητα και η ηθική αποτελούσαν τα κύρια χαρακτηριστικά τους. Δεν ήταν μόνο αυτά. Η αγάπη τους προς τον κόσμο μακριά από ψέματα και κουτσομπολιά με κύριο γνώμονα το να δίνουν και ουδέποτε να παίρνουν, είναι μερικά από εκείνα που συμπληρώνουν το σύνολο της αξίας τους. Μακριά από κάθε μορφής εξουσία δεν δέχονταν ούτε το χτύπημα στην πλάτη ,ούτε χειροκροτούσαν , ούτε άκουγαν τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα. Κανείς ποτέ δεν γνώρισε τις εξυπηρετήσεις που έκαναν σε όλο τον κόσμο, γιατί και τους τρεις τους διέκρινε η μυστικότητα των καλών τους πράξεων.
Δεν πλειοδοτούμε για να μεγεθύνουμε την αξία τους , απεναντίας αυτή είναι φανερή.
Ο Ανδρέας ήταν το δέκατο και τελευταίο παιδί της οικογένειας των Κουρέϊδων. Εζησε μαζί με την οικογένειά του τα δύσκολα χρόνια της κατοχής κάτω από αντίξοες συνθήκες. ΄Εκαναν όλα τα επαγγέλματα από κουρείς ,ψαράδες, κυνηγούς, βιολιτζίδες και αγωγιάτες. Μεταφορείς όλων των υλικών και εργάτες γης. ΄Ηταν τα επαγγέλματα για την συντήρησή τους στα περιορισμένα όρια για την εποχή εκείνη και αυτή η σκληρότητα της ζωής έδωσε σε όλους μαθήματα ανθρωπιάς και αγάπης προς τον πλησίον τους. Οι αδελφές του όπου έζησαν έδωσαν μαθήματα ηθικής και ανθρωπιάς. Ανταπέδιδε σε πολλαπλάσια αξία όσα και όταν κάποιος του προσέφερε κάτι. Ο Ανδρέας δεν έδινε από εκείνο που του περίσσευε. Εδινε από το δικό του.
Ο Παρασκευάς. Ο θάνατός του που προήλθε από αυτοχειρία, ίσως δεν είναι εύκολο να το συλλάβει ανθρώπινος νους. ΄Ηταν ένας νέος χωρίς οικονομικές και οικογενειακές υποχρεώσεις, άριστος τεχνικός υπάλληλος στον ΟΤΕ, χωρίς πιέσεις από την προϊσταμένη του αρχή. Κανείς από τους δικούς του δεν έδωσε μία βάσιμη αιτιολογία για το περιστατικό. Απεναντίας αιωρούνται πολλά, τα οποία δεν θεμελιώνουν απολύτως τίποτα. Σε όλους μας θα μείνει η άμεση εξυπηρέτηση σε οποιαδήποτε περίπτωση τόσο στην δουλειά του όσο και σε άλλες κοινωνικές προσφορές.
Και ο Μάρκος. Αναφερόμενος κανείς στον Μάρκο, όσα και να γράψει ποτέ δεν θα καλύψει το μέγεθος της προσφοράς του.
Από ψαλτική δεινότητα κάλυπτε όλες τις θρησκευτικές εκδηλώσεις όλων των χωριών της Αμοργού, αναπλήρωνε ελλείψεις ψαλτών , είχε αμέριστη προσφορά σε όλες τις κοινωνικές εκδηλώσεις της καθημερινότητας. Δεν ήταν μονάχα η εξυπηρέτηση των δημοτών, αλλά η συμμετοχή και η ενασχόληση του στην προβολή του νησιού. Η καθημερινή του προσφορά στην κοινωνική ζωή ήταν αδιάκοπη και συνεχής. Το κενό που άφησε ο Μάρκος είναι δυσαναπλήρωτο.
Μία σκέψη που είχαμε πριν δύο χρόνια δυστυχώς δεν ολοκληρώθηκε. Προγραμματίζαμε να φέρουμε στην επιφάνεια την καθημερινή ζωή των προγόνων μας από τότε μέχρι σήμερα.
Είχε στο αρχείο του πλουσιότατο φωτογραφικό, φωνητικό και έντυπο υλικό που θα συντελούσαν και θα παρουσίαζαν τις ιδιαιτερότητες της ζωής των προγόνων μας. Όταν επικοινώνησα μετά το θάνατό του με κοινό φίλο μας, δεν μου είπε ότι πέθανε ο Μάρκος άλλα ότι χάσαμε τον Μάρκον. Και πράγματι τον χάσαμε όλοι.
Από τότε που έκλεισαν την εφημερίδα «Αμοργιανά νέα» (2006 όπου έγραφα ανελλιπώς), δεν έχω προβεί σε καμία δημοσίευση. ΄Ομως με την κακή συγκυρία έκανα την παραπάνω αναφορά για τους συμπατριώτες μας, παίρνοντας την ευθύνη ότι η πλειοψηφία συμφωνεί με την άποψη μου. Θέλω να επισημάνω ότι ούτε κατά διάνοια αυτή η αναφορά έχει συγκριτικό χαρακτήρα.
Είναι μία προσωπική μου εκτίμηση, την ευθύνη της οποίας αναλαμβάνω. Θέλω επίσης να επισημάνω ότι σέβομαι το ιερατείο και ιδιαίτερα τους ιερείς της Αμοργού, αλλά θα μου επιτρέψουν να τους πω ότι εδώ έκαναν μία ουσιώδη παράλειψη. Στην κηδεία του Μάρκου , αν και έγινε στην Αθήνα, δεν μπόρεσαν να παρευρεθούν οι εννέα, δεν μπόρεσαν να παρευρεθούν οι πέντε, ούτε οι τρεις μα ούτε και ο ένας ;;
Το πόσο είχαν εξυπηρετηθεί το ξέρουν οι ιερείς του νησιού και ο εκλιπών πατριώτης μας. Θέλω να εκφράσω τις πιο θερμές συλλυπητήριες ευχές μου στους συγγενείς και των τριών συμπατριωτών μας και να τους διαβεβαιώσω ότι ο χρόνος θα κουραστεί πολύ για να τους βγάλει από την μνήμη και από την σκέψη μας.
Καλό ταξίδι και στους τρεις.
ΘΕΟΔΩΡΟΣ Ι. ΣΤΡΑΤΟΥΔΑΚΗΣ