Δεν έμεινε θέμα στο οποίον οι υπεύθυνοι να μη ασχολήθησαν και να ενημερώνουν το κοινόν πως θα συμπεριφέρεται και λίαν καλώς έπραξαν. Και κατά την διάρκειαν των περιοριστικών μέτρων και μετά κατά την σταδιακήν άρση αυτών. ‘Όταν επεβληθησαν οι περιορισμοί, είχαμεν καθημερινήν ενημέρωση τι να πράξομεν και τι να αποφεύγομεν. Τα απαγορευμένα συνοδευόταν και με πρόστιμα. Οι Τηλεοράσεις ησχολούντο μονίμως με το αντικείμενον αυτό.
Από χθες με την προβλεπομένην άρση των περιορισμών οι επαναλήψεις περί του πράττειν και μη πράττειν είναι ατέρμονες.
Μέσα στον καταιγισμόν των ενημερώσεων δεν ακούσαμεν, ή καλύτερα δεν άκουσα εγώ, γιατί ίσως και να έγινε, αναφορά στον τρόπον λειτουργίας της γενετησίου ομιλίας κατά τις ημέρες του εγκλεισμού μεταξύ των συζύγων. Η μη κόπωση και η συνεχής παραμονή οίκοι, ευνοούσαν αυτήν την πράξη. Όμως κανείς δεν γνώριζε αν έπρεπε να προβεί σ’ αυτήν, αν κινδύνευε να μολυνθεί, και τι τρόπον να χρησιμοποιήσει για προφύλαξη, ώστε να λάβει χώραν ασφαλώς. Αν υπήρχεν κίνδυνος και η απόσταση έπρεπε να τηρείται καλόν θα ήταν να γνωστοποιηθεί από την πολυμελή Ειδικήν Επιτροπήν. Εν εναντία περιπτώσει πάλιν έπρεπε να γίνει ανάλογη ενημέρωση.
Η αναφορά αυτή δεν είναι αστείον, ή ειρωνεία ή κάτι άσχετον με την πραγματικότητα. Είναι άκρως σοβαρή και επιστημονική και από την πλευράν αυτήν την θίγομεν. Ως οργανικήν ανάγκην και ως σωματική λειτουργία η οποία δεν πρέπει να περιφρονείται και την οποίαν δεν είναι λογικόν να απαγορεύσει ο αόρατος θανατηφόρος εχθρός.
Από την άλλην πλευράν έχομεν το οξύ Δημογραφικόν πρόβλημα και θα πρέπει να δοθούν εξηγήσεις από τούδε και στο εξής πως θα κινούνται οι σύζυγοι. Και το φλέγον αυτό, θέμα χρειάζεται υποστηρίξεως και έπρεπε να την έχει λάβει κατά τις ημέρες του εγκλεισμού. Αν δεν υπήρχαν εμπόδια από πλευράς μολύνσεως, θα έπρεπε να είχε προβλεφθεί, όπως συνέβη με χιλιάδες εργαζομένους και επιχειρήσεις, ότι, όσες γυναίκες τέξουν εντός του Δεκεμβρίου 2020 θα λάβουν εφ άπαξ, έκτακτον επίδομα 2.000 Ευρώ, πέραν του καθιερωμένου για τους τοκετούς.
Θα ήταν ένας ευχάριστος ευαγγελισμός για το Δημογραφικόν.
Μιχαήλ Στρατουδάκης
1/5/2020