Φυσικά δεν τελείωσαν με τις 31 χρονογραφικές συνέχειες οι αναφορές μας στους ΗΡΩΕΣ του 1821 αλλά λόγοι  vic major μας αναγκάζουν να διακόψομεν και να αναφερθούμεν με το σημερινόν,  συνοπτικώς στην απερίγραπτην και ανέκφραστην ανδρείαν Μαχητών και Λαού.

Επεσημάναμεν  ότι οι Μαχητές πολεμούσαν ουσιαστικώς χωρίς όπλα και χωρίς στρατιωτικήν τακτικήν. Το αντίθετον συνέβαινε με τους εχθρούς οι οποίοι είχαν και οπλισμόν αλλά και ευρωπαίους στρατιωτικούς, εμπείρους από τους Ναπολεοντείους πολέμους που τους γύμναζαν καθημερινώς! Είχαν οι Έλληνες, μερικά τυφέκια, αλλά χρησιμοποιούσαν δρεπάνια, τσεκούρια, αξίνες, ρόπαλα, πέτρες και παν αιχμηρόν.  Μετά την μάχην στο Βαλτέτσι και την άλωση της Τριπολιτσάς κάπως ενισχύθηκαν από τα πολλά λάφυρα που άρπαξαν. Οι γυναίκες μαχόταν με πέτρες!  Στα Δερβενάκια επέφεραν μεγάλην ζημίαν στον δυνάστην. Εκτός από την ορμητικότητα και ανδρείαν των Μαχητών μας στις μάχες πρέπει να εξαρθεί η μεγίστη προσφορά των χωρικών και πάντων των μη Μαχητών. Καλλιεργούσαν αγρούς με τεράστιες εκτάσεις σίτου και άλλων δημητριακών. Οι μύλοι συνεχώς άλεθαν.  Οι γυναίκες νυχθημερόν ζύμωναν ψωμί για τα στρατεύματα εφοδιάζοντας έτσι τα πολλά στρατόπεδα. Ποσότητες τεράστιες. Έπρεπε να έχουν σε παξιμάδι πολλές οκάδες. Οι Μαχητές σε κάθε στράτευμα δεν ήταν σταθεροί. Πέραν αυτού υπήρχε και  η ληστρική επιδρομή του  κατακτητή ο οποίος δεν άφηνε τίποτε με τα πολυάριθμα στρατεύματά του. Αλλά και οι τροφές των ζώων αφανίζονταν όταν περνούσε ο μαύρος δυνάστης. Οι χωρικοί παρά τις αφόρητες λεηλασίες άντεχαν. Αυτό σημαίνει ότι καλλιεργούσαν μεγάλες εκτάσεις, είχαν πολλά ελαιόδενδρα, αμπελώνες, συκεώνες, μουριές  και από όλα εξασφάλιζαν μεγάλες ποσότητες τροφών για στράτευμα. Δυστυχώς  οι οθωμανοί κατέκαψαν τα πάντα και ουδέποτε μέχρι σήμερα αυτές οι βλαστήσεις αντεκατεστάθησαν! Ήταν μία από τις αφόρητες πληγές της Επαναστάσεως για το μέλλον της Χώρας.

Η παραγωγή των χωρικών μας δημιουργεί ακόμα μεγαλυτέραν εντύπωση από τις εγκαταλείψεις των σπιτιών σε κάθε πέρασμα του εχθρού. Οσάκις πλησίαζε ο εχθρός  ο άμαχος πληθυσμός έφευγε για  να προστατευθεί. Πήγαινε στα βουνά, κοιμόταν σε σπηλιές αν υπήρχαν  ή εβρέχετο αν ήταν χειμώνας. Μετά την απομάκρυνσή του επανήρχοντο! Τρόμος τους κατελάμβανε και με τυχόν  τουφεκιές χωρίς να γνωρίζουν από πού προερχόταν. Τα κενά από προσωπικόν σπίτια ελεηλατούντο οικτρώς.

Επανερχόμενοι αφοσιωνόταν στις εργασίες για την υποστήριξη του Αγώνος. Αυτό ήταν το μέλημά τους. Η αποτίναξη του ζυγού του δυνάστη. Τα λοιπά μεταξύ των οποίων και η επιβίωση ερχόταν  δεύτερα! Η Πατρίδα ήταν το Άπαν. Και δη η Ελευθέρα.  Και οι πάντες έδωσαν θαυμαστά, πρότυπα και απροσπέλαστα δείγματα στην ανθρωπότητα! Ο πάντες τους εμιμήθησαν αλλά και τους θαύμασαν.

Η Ελληνική Επανάσταση διακρίνεται από ομοίας για πολλά και άξια μνείας ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Π.χ. επεχείρησε δεινόν και ένδοξον τόλμημα.  Όπως αναφέρει ο Σ. Τρικούπης. «Να εξώσει δια των όπλων εκ της Ελλάδος  ξένην και αλλόθρησκον φυλήν, ήτις δια των όπλων ηχμαλώτησεν αυτήν προ αιώνων και μέχρι τέλους την εθεώρει αιχμάλωτον και υπό την μάχαιράν της». Αξιόλογον χαρακτηριστικόν επίσης είναι οι Μαχητές Έλληνες ήσαν άμοιροι στρατιωτικής τακτικής, πολεμούντες ως «αντάρτες» και με τις δικές τους τεχνικές.

Στην θάλασσαν δε, επέδειξαν πρωτοφανή ανδρείαν και κατέλιπαν φαινόμενον  μοναδικόν στην ιστορίαν των Κρατών, για την μαχητηκότητα, ναυτοσύνην, τεχνικές  εμπνεύσεις. Σε διάφορα Κράτη ανά την οικουμένην οι λαοί τους, επανεστάτησαν και  ενίκησαν στρατούς ισχυρούς και πολυαρίθμους, πουθενά όμως δεν αναφέρεται ότι κατέλαβαν στόλους και δη γιγάντιους όπως εν Ελλάδι!

΄Αξιον παρατηρήσεως  είναι και ή άκρα δυσαναλογία της πολεμικής καταστάσεως των μαχομένων μερών. Το μέρος που επολέμησε για συντριβήν του ζυγού, ήτο αβοήθητον έξωθεν, οι πόροι του μηδαμινοί προερχόμενοι από ιδιώτες, έναντι των τεραστίων πόρων που είχε η απέραντος αυτοκρατορία!

Η κήρυξη της Επαναστάσεως ήταν ανάσταση της ιστορίας ενός ενδόξου έθνους και «το δε σάλπισμα τοιούτου πολέμου  είναι χερουβικός ύμνος προς τον Ύψιστον» όπως αναφέρει χαρακτηριστικώς ο Σπ. Τρικούπης.  Το πολεμικόν αυτό θέμα έχει έτι μεγαλυτέραν μεγαλοπρέπειαν, αν το εξεγειρόμενον Έθνος έχει ιστορικήν καταγωγήν. Η  εξέγερση ήταν μοναδική στην Ιστορίαν του ανθρωπίνου γένους καθότι εν μέσω αιμάτων, καταστροφών και δεινών αγώνων επετεύχθη η  ανέγερση του Ελληνικού Έθνους. Ενός ‘Εθνους το οποίον επί αιώνες ήταν υπό την ξένην και αλλόπιστον δουλείαν, κατεπιέζετο φρικτώς, αλλά δεν απώλεσε τον χαρακτήρα του, την ζωτικότητά του και  τις αναμνήσεις των προγόνων του.

Πάντα  ταύτα τον ενεδυνάμωναν και τον κατέστησαν μαχητήν όμοιον με τον «Αφρικανικόν ασβόν». Θα αναφέρομεν ολίγα περί του ζώου τούτου και οι συγκρίσεις ας γίνουν από έκαστον αναγνώστην.

Ρεκόρ Γκίνες σε ζώον!

Φαίνεται απίθανον και παράδοξον. Και όμως έχει συμβεί. Το μικρόν ζωάκι Αφρικανικός ασβός, Honey badger, μήκος ενός μέτρου και βάρους 20 κιλών, έχει περιληφθεί στο βιβλίον Ρεκόρ Γκίνες γιατί είναι το πλέον  ατρόμητον και επικίνδυνον   θηλαστικόν στον κόσμον. Με τέχνην και τόλμην  σκοτώνει τεράστια ζώα! Έχει  αντιμετωπίσει   ή και σκοτώσει ύαινες, λιοντάρια, τίγρεις, χελώνες, σκατζόχειρους, κροκόδειλους και αρκούδες. Σκοτώνει δηλητριώδη φίδια που τα αρπάζει με τα σαγόνια του και τα καταβροχθίζει. Επιτίθεται και στον άνθρωπον. Του αρέσει υπερβολικώς το μέλι εξ ου και το όνομά του. Μία από τις ιδιαιτερότητες που καθιστά τον αφρικανικόν ασβόν τόσον ακατάβλητον αντίπαλον είναι το πολύ χαλαρόν δέρμα του: Αν πιαστεί από πίσω, μπορεί να στρίψει μέσα στο ίδιον του το δέρμα και να αντεπιτεθεί. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να τον κυνηγούν ελάχιστα αρπακτικά. Συμφώνως με τον θρύλον, η επίθεση των αφρικανικών ασβών περιλαμβάνει κυριολεκτικώς χτυπήματα κάτω από την μέσην. Η πρώτη σχετική δημοσιευμένη καταγραφή έγινε το 1947, όταν παρατήρησαν έναν αφρικανικό ασβό να εuνουχίζει έναν ενήλικον βούβαλον. Λέγεται επίσης ότι έχουν εuνουχίσει νεροβούβαλα, αντιλόπες, ζέβρες και ανθρώπους».

Τοιούτοι δεινοί και ατρόμητοι ήσαν και οι Μαχητές και άπας ο Λαός του εξεγερθέντος Έθνους. Τους αξίζει αιωνία Τιμή, Ανάμνηση και Υπόκλιση.

ΤΕΛΟΣ (εσπευσμένον)

26/4/2022

Μιχαήλ Στρατουδάκης